Waarde Baardbroeders,
Ik hoop dat jullie allemaal intens genieten van jullie vakantie. Even lekker een tandje terugschakelen en relaxen, dat is tenminste als je niet zo’n heks op de bank hebt zitten die 7 jaar achterstallig onderhoud wil wegwerken in je vakantie. Dan is het beter om met de sleurhut ergens heen te gaan en lekker te kamperen en te genieten van het mooie weer en een paar gele rakkers voor de inwendige mens. Voor mij zit de vakantie er alweer op, want in Noorwegen heeft het hele land vakantie in de maand juli, en die is helaas alweer voorbij. Dat betekent voor mij dat ik weer met een opgeladen batterij aan de slag kan, dus gas op die lolly. Bij aankomst merk ik trouwens dat dit niet voor iedereen geldt. De Noren hebben 1 ding in het leven extreem goed onder de knie, en dat is rustig aan doen. Komt er een halfuur voor het einde van je werkdag een projectaanvraag binnen? Nou we kijken er morgen wel een keer naar. Wil een klant een meeting vroeg in de ochtend? Ho eens even! Wij beginnen een uur later en dan moet er eerst op competitieniveau koffiegedronken worden. Voor een hardwerkende Nederlander die gewend is aan een beetje gas geven is het niet te doen om in zo’n systeem te integreren. Nou gebied de eerlijkheid mij te zeggen dat mijn huidige collega’s een wat andere inslag hebben, maar toch is het niet van: ‘De rug krom en Juu!’ Het grote probleem voor mij is dat dit dus gewoon op nationale schaal gebeurt. Ik probeer een afspraak te maken met een klant voor een project, en dan krijg ik doodleuk een mail terug dat ze er na de kerstdagen wel een keer naar kijken. Wellicht wordt dit door veel mensen als rustgevend bezien, maar ik word er dood nerveus van. Hoe kan een heel land met 5,5 miljoen mensen zo enorm in slow-motion leven?
Ik snap nu ook ineens waarom verlof voor nieuwe vaders gewoon 4 maanden kan duren, er gebeurt in die periode toch geen reet. Het is maar goed dat Noorwegen een olieland is, anders waren ze al 37 keer failliet gegaan. Maar je komt het dus in alle lagen van de maatschappij tegen. Bestel je iets online, dan is de gemiddelde levertijd gewoon 2 weken en dat is als het op voorraad is. Ga je naar de slager voor een stuk varkenslever (voor mij een delicatesse), dan mag je over 3 weken terugkomen en een schietgebedje doen dat ze het binnen hebben. Zo niet, dan zeggen ze sorry en mag je de week erop nog een keer voor de kat z’n kloten anderhalf uur op en neer rijden. Je kan beter zelf een varken kweken, dat gaat sneller dan zo’n bestelling bij de slager. Het is niet anders bij de loodgieter. Dan hebben we de hele badkamer gerenoveerd, het laatste dat geïnstalleerd moet worden is de watermeter. 196 keer contact over gehad, maar het was allemaal moeilijk. Dan belt dat stuk ongedierte zelf op dat hij op woensdag komt om het allemaal in orde te maken. Ik moet daar een vrije dag voor opnemen, maar daar wil ik niet over klagen. Vervolgens krijg je die lijmsnuiver 2 dagen niet te pakken en zegt hij op de dag zelf dat hij niet kan komen omdat het project van vóór het weekend ietsjes is uitgelopen. Nou dan zijn de rapen gaar in casa del oso (huis van de beer). Wat ik het liefste zou doen is die man in het Nederlands de huid volschelden en hem ’s nachts aan een infuus van amfetamine leggen zodat hij wat rapper wordt, maar dat vond mijn vrouw niet goed.
Je wordt er soms gewoon knettergek van. De speech van de ouwelui over goed je best doen en hard werken hebben de meeste hier niet gehad. Je ziet het overal terug, in het verkeer, bij de bakker, in de rij van de kassa, zelfs in de kroeg op een avondje doorkachelen gaat het rustig aan. De mensen hebben hier gewoon tijd zat. Wellicht loopt daarom het land gewoon 40 jaar achter op de rest van de wereld, ze zijn er gewoon nog niet. Ergens verbaast het me dat mensen hier niet met paard en wagen naar hun werk gaan. Dit heeft natuurlijk serieuze gevolgen voor ons aller baardbeertje. Ik moet voor het eerst in mijn leven m’n gemak houden. Daar ben ik niet zo goed in over het algemeen, maar na 7 jaar leer je onderweg wel eens wat bij. Ik merk dat ik langzaam maar zeker ook het tempo naar beneden aan het gooien ben. Dat ik meer prijs stel op mijn vrije tijd en dat morgen ook een prima dag is om dingen te doen. Mijn werkdagen beslaan 7,5 uur per dag inclusief pauze en zodra de klok 14:30 aantikt heb ik de klink van de deur in de hand. Ik moet daarvoor wel iedere dag om 06:00 uur mijn nest uit, maar omdat mijn vrouw ook altijd rond die tijd opstaat, wat gepaard gaat met een heidens lawaai, heb ik dan de rolluiken toch al los. Ik ga dan extra vroeg naar het werk, niet om zoveel mogelijk dingen gedaan te krijgen voor het kantoor volstroomt met volk, maar zodat ik eerder naar huis kan en op de WC competitief Angy Birds kan gaan zitten spelen.
Sinds ik het rustiger aan ben gaan doen heb ik geen migraine meer, ben ik 50 kg. afgevallen en mijn mentale gezondheid is vooruitgesprongen, maar toch zegt er iets diep van binnen dat dit fout is. Om het maar eens op zijn Van Gaal’s te zeggen, ben ik nou zo snel of zijn jullie nou zo traag? Ben ik een product van mijn eigen generatie en cultuur of hebben de Noren het wellicht gewoon beter bekeken? Uitgaand van mijn eigen onfeilbaarheid vind ik gewoon dat het hele land dysfunctioneel is en wil ik graag, zoals Mark Rutte het ooit zo mooi zei, de VOC-mentaliteit terugbrengen. Niet ouderwets met de zweep eroverheen klatsen, laten we die fout niet nogmaals maken, maar wel dat het duidelijk is dat ze allemaal een beetje moeten opschieten.
Hoe ik dat voor elkaar moet krijgen heb ik nog niet scherp op het vizier staan. Misschien moet ik een bonusregeling voorstellen die wordt uitbetaald in pizza. Noren eten (op een persoon per capita schaal) de meeste pizza ter wereld, dus wellicht helpt dat. Dan heb je ook dat gelazer met inflatie en valutakoersen niet. Omdat veel Noren een baard hebben waar natuurlijk brokjes pizza, kaas en salami in blijven hangen ruikt dan het hele kantoor constant naar pizza, iets wat mij ook motiveert om mijn collega’s zo goed mogelijk te laten presteren. Als het mogelijk was om ze terug naar de Vikingtijd te sturen om daar het tempo wat op te laten krikken zou ik het zo doen maar helaas kan dat alleen in Suske en Wiske stripboeken, plus heb ik het telefoonnummer van professor Barabas niet in mijn contactenlijst staan. Mochten jullie goede ideeën hebben hoe ik het tempo hier wat kan opkrikken, dan zijn tips meer dan welkom. Er ouderwets de zweep over trekken kan altijd nog. Ik heb al gemerkt dat zelf in slow-motion gaan leven en het echt rustig aan doen vooralsnog behoort tot de onmogelijkheden.
In afwachting van uw vermakelijke reacties verblijf ik, uw nederig dienaar,
Coen Smulders