Waarde baardbroeders,

Ik heb sinds kort een dashcam in de auto. Niet dat ik nou verwacht heel veel brokken te maken, maar in Noorwegen krijgt iedereen hun rijbewijs bij een pakske pudding, dus die kunnen voor geen meter rijden. Het is meer als zelfbescherming in het geval er iemand tegen mijn 15 jaar oude bolide opknalt. Van het verzekeringsgeld dat ik mogelijk terugkrijg kan ik dan toch zeker een 11 jaar oude wagen kopen, wat in dit geval vooruitgang is. Toen we met het bedrijf op teambuilding gingen in Denemarken was ik toch blij dat ik dat ding had. Daar is het zowaar nog erger gesteld met de staat van de chauffeurs. 130 op de snelweg, mag daar gewoon zonder dat er een stikstofcrisis uitbreekt, en dan zonder te kijken of richting aan te geven ineens invoegen op de andere rijstrook. Ik heb op die snelweg wel zeker 7 keer een hartverzakking gehad en ik heb er 9 grijze haren in mijn baard bijgekregen. Komt ook door mijn vrouw, want iedere keer als er iets gebeurt in die richting reageert ze net alsof we door een Panzer in WW2 beschoten worden. Het is dat ik een beetje aan het opletten was, anders had ik nu een auto in accordeonvorm gehad.

Waarde Baardbroeders,

Voor mij zit de zomer er alweer op. We hebben onze week met goed weer gehad en nu moet ik wachten tot volgend jaar. Dat is op zich niet zo erg, maar nu word ik met een ander naderend probleem geconfronteerd. In de herfst word ik namelijk 40 jaar oud en dus officieel lid van de ouwelullenclub. Het is de harde realisatie dat mijn leven, als de rest normaal verloopt, al zo’n beetje op de helft is. Of de rest normaal verloopt is nog maar de vraag, want ik word binnenkort uit een vliegtuig gesodemieterd. Niet in de stijl van Jorge Zorreguieta, maar met een parachute. Dat staat bij mij al een tijdje op de bucket list, maar dat mocht ik nooit van mijn vrouw. Ze wou me ook geen cadeau geven waarbij er een kans is dat ik sterf, wat ik dan wel weer iets schattigs vind hebben. Mij lijkt dat supertof om een keer te doen en tegelijkertijd ook compleet gestoord. Welke idioot heeft dit in hemelsnaam ooit uitgevonden, om uit een vliegtuig te springen met een stuk canvas en hopen dat het werkt. Tot die tijd moet ik op 2 dingen letten om ervoor te zorgen dat deze sessie doorgaat. Ik moet onder de 100 kilogram blijven, wat me wel gaat lukken, en ik mag niet blind worden. Volgens de instructeur schijten blindengeleidehonden zeven kleuren stront als ze uit een vliegtuig gegooid worden, dus ik moet oppassen.

Waarde baardbroeders,

Weten jullie hoeveel verlof je krijgt als vader als je in Noorwegen een kind krijgt? Nou ik weet dat inmiddels wel, dat is namelijk 4 maanden. Allen gerust, ik heb niet onverwacht een kleine gekregen. Verwacht ook niet trouwens. Nee, ik heb genoeg talibanstrijders op de aardkloot gezet en ben wel klaar met Olvarit, Roosvicee en pampers. De reden dat ik dit inmiddels weet is omdat mijn collega een dochtertje heeft gekregen. Dat is natuurlijke een blije gebeurtenis, maar toen kwam ik erachter dat hij dus gewoon 4 maanden niet op de zaak is. Dat betekent dat ik het moet overnemen en dus overuren aan het draaien ben, en niet te zuinig ook. Je kan ook niet iemand aannemen om het gat voor 4 maanden in te vullen, daar is het werk te speciaal voor. Kortom, ik moet het helemaal alleen doen. Nou ben ik dan ook nog wel zo’n Eindhovens boerke dat zegt: de rug krom en juu, dit paardje trekt de wagen wel. Maar inmiddels is dit paardje goed moe en heeft het een biertje nodig.

Waarde baardbroeders,

De lente is weer begonnen en daar word ik toch zo gelukkig van. De zon schijnt, de sneeuw is weg, en de rokjes zijn overal weer uit de kast gekomen. Ik vind dit altijd een prachtig seizoen, want het oog wil ook wat. Ik geniet altijd van het seizoen, hoe kort het ook moge zijn in de hoop dat de rokjes net zo kort zijn als het seizoen. Niet dat ik het een onoverkomelijke ramp vind dat mijn vrouw als een wookie op de bank ligt, maar het is niet hetzelfde. Ik heb eens ooit gezegd dat het voor mij niet per sé hoeft dat ze het hele jaar door haar benen scheert, ontharingscrème gebruikt of iets met wax… weet ik veel wat ze doet, en ze besloot voor de verandering eens naar me te luisteren. Mijn vrouw is heel erg blond, zoals je van een propere Noorse vrouw mag verwachten. Je ziet het dus niet zo goed, maar ik lig wel iedere avond met een cactus in bed. En beertje heeft een gevoelig huidje dus ’s ochtends lijkt het net of ik de liefde heb bedreven met een bosje brandnetels. Maar goed, het is 3 weken lang al 21 graden, wat voor Noorwegen een topzomer betekent. Ik mag weer naar buiten, maar dan natuurlijk wel om te werken.

Waarde baardbroeders,

Ik kan iedereen geruststellen, ik ben niet doodgevroren deze winter. Er waren momenten dat het kantje-boord was, maar ik heb het tot nu toe overleefd. Het is inmiddels april en de lente staat voor de deur. Nou lente mijn reet. Het heeft hier gisteren weer gewoon 25 cm gesneeuwd en voor mij is de ellende opnieuw begonnen. Mijn oma sprak vroeger iedere lente over de winterkoninkjes. Als die het land uit waren dan ging het niet meer vriezen. Volgens mij bedoelde ze de ijsheiligen, maar dat is voor het verhaal niet zo belangrijk. Die zakkenwassers hebben volgens mij een vakantiehuis in Noorwegen, want hier houdt het maar niet op. Overal in Europa zien we de gemiddelde temperatuur stijgen, maar juist waar ik woon zijn ineens de winters kouder, meer sneeuw… gewoon ellende. Het enige voordeel is dat ik nu zwarte band sneeuwschuiven heb en kan driften al een volleerd rallyrijder.

Waarde baardbroeders,

Gelukkig nieuwj… SNEEUWSTORM UIT DE HEL! Iedereen gaat snoeihard dood hier en niemand kan gered worden. Stront raakt de ventilator in Noorwegen en niet zo zuinig ook. Er is op nieuwjaarsdag net zoveel sneeuw gevallen als normaalgesproken de hele maand. Die klimaatverandering pakt hard aan hier, hoewel op een andere manier dan ik gedacht had. Dit betekent dat ik ’s ochtends voor het sneeuwschuiven het raam uit moet klimmen omdat de deur niet meer open kan. Er ligt op het moment van schrijven 1,5 meter sneeuw bij de voordeur, en bij de achterdeur is het een hele 1,8 meter hoog. Coen hoe weet je dat? Gewoon snikkel de sneeuw insteken dan weet je ‘t zo. Dit heb ik ook nog niet eerder meegemaakt. Hoe gaan de Noren om met zo’n situatie? Nou gewoon code oranje en doe een beetje voorzichtig alsjeblieft. Dit betekent dat je om 6 uur ’s ochtends naar buiten moet om sneeuw te schuiven als je rond 9 uur richting je werk wil rijden. Ik heb wel eens tegen mijn kinderen gezegd dat ik de auto moet uitgraven als het hier gesneeuwd heeft, maar hier is geen schep tegenop gewassen.

Waarde baardbroeders,

Ik heb met mijn gesodemieter deze keer maar eens heel bewust de Kerst overgeslagen en dus kwam er geen blog als ode aan de feestdagen. Maar zoals jullie van me gewend zijn, vind ik het moeilijk om m’n bek te houden, dus nu gaan we los op oudejaarsavond. Ten eerste, ik ben altijd enorm bezorgd over mijn baard op deze avond. Aangestoken kaarsen, rondvliegende champagnekurken en een bult vuurwerk waar ze in China nog U tegen zeggen zijn hiervoor de reden. Niet dat een champagnekurk mijn baard beschadigt, maar als ik dat ding tegen m’n ketel aankrijg en K.O. ga heb ik dan ook wel weer het volk in huis dat als prank de schaar pakt. Ik moet dus goed bij de les zijn want ik wil wel een fantastisch begin van 2024.

Waarde Baardbroeders,

Je staat op een vrijdagmorgen op je gemak je bek te schrobben in de badkamer, en de wasbak lazert naar beneden. Wat doe je dan? Nou dat zal ik eens uitgebreid vertellen. Eerst sta je een beetje verbijsterd te kijken naar wat er gebeurd is en tel je of je alle tenen nog hebt. Vervolgens besef je dat een enorme debiel bent, want je spoelt alsnog je mond in de wasbak die op half 11 hangt. Vanaf daar gaat het niet veel beter met de situatie want je moet je vrouw bellen om te vertellen wat er gebeurd is. Dat is wel een leuk gesprek trouwens. “Goeiemorgen schat, ik bel even om te laten weten dat de wasbak doormidden is.” Ik had er een goeie dag van want voor het eerst in 8 jaar wist ze niet wat ze moest zeggen en ik genoot simpelweg van de stilte. Dan is het een paar foto’s maken en terug naar de leverancier van de wasbak. Daar begon het meest Noorse spelletje van allemaal genaamd: wij hebben het niet gedaan.