Waarde baarbroeders,

Ik ben voor de eerste keer in mijn leven mee geweest naar een zonnebankstudio. Ik heb in mijn 37 jaar nog nooit gebruik gemaakt van zo’n ding en ik wilde toch de boel wel eens even checken. Onderweg naar de studio voelde ik me een beetje vreemd. Alsof je naar een of andere ondergrondse sekskelder gaat om eens voor een goeie door een dominatrix afgezweept te worden. Dat gevoel verdween niet echt toen we daarbinnen kwamen. Het enige licht in die hele toko leekt uit de zonnebanken te komen en het gaf een rare blacklightachtige gloed door de hele ruimte. Alsof je in een seksclub uit het jaar 3000 staat. Ik had ook echt verwacht dat ik daar door een of andere robot naar een donker kamertje geleid zou worden, maar in plaats daarvan was het afrekenen bij de automaat en op tijd het juiste hokje vinden. Afrekenen trouwen was een bonus, want ik heb het opgezocht en dit is zo’n beetje het enige in heel fucking Noorwegen dat goedkoper is dan in Nederland.

Het zonnetje begint weer te schijnen. Waar ik me normaalgesproken verheug op de vitamine D productie en de overvloed van borsten en benen die weer achter hun verhullende kleding vandaan komen, verheug ik me nu op alle klusjes die in en om het huis gedaan moeten worden. Het hele terras moet met de hogedrukspuit worden schoongemaakt en daarna gebeitst worden, alle planten moeten gepot worden, de voorjaarsschoonmaak staat op het programma en ik het er zin in. Doordat ik nog steeds geen kut kan heb ik mezelf maar gebombardeerd tot opzichter. Ik ga overal in de weg staan en dan tegen iedereen zeggen hoe ze het eigenlijk hadden moeten doen terwijl ik ergens een donut naar binnen sta te metselen. We kennen allemaal zo’n lul. Steekt nooit een poot uit, en pas nadat mensen met het zweet op de rug een half uur hebben staan zwoegen krabt hij aan z’n baard en zegt: ja maar zo was het handiger geweest…. Ik krijg in mijn leven waarschijnlijk maar 1 kans om de eikel van de lente te zijn en ik zal er de komende 10 jaar zwaar voor moeten boeten maar ik denk dat het dit wel waard is. Normaal is dit natuurlijk de taak van mijn vriendin. Die claimt aan het begin van het voorjaar direct dat ze niet sterk genoeg is voor het zware werk, waardoor ik me belangrijk voel en het graag overneem.

Waarde baardbroeders, geachte lezers,

In de lappenmand of niet, het maakt geen hol uit want het leven gaat verder. Ik bedoel, Koos Alberts had ook een carrière terwijl hij niet kon lopen. Niet dat ik mezelf nou zo nodig moet vergelijken met een schlagerzanger, maar ik wil alleen maar aangeven dat er mogelijkheden zijn en als alles mislukt kan dat altijd nog. Daarnaast heb ik de goede hoop dat mijn arts de schade kan repareren en als ik niet besluit om te gaan freerunnen, olieworstelen of me aansluit bij de lokale SM-vereniging zou ik er na de operatie toch een flinke tijd tegenaan moeten kunnen. Dat betekent dat ik geestelijk toch enigszins in vorm moet blijven. Mijn geestesgesteldheid is ronduit verdorven te noemen en dat moet natuurlijk wel zo blijven. Het beste vermaak is leedvermaak en ik houd wel van zelfspot dus zolang ik hier met mijn poot omhoog lig lijkt het me de juiste mindset om daar maar eens goed gebruik van te maken. Ik bedoel maar, als ik een bejaarde onder zijn rollator zie glijden of een kind met een soft ijsje in zijn ijsco zie vallen moet ik ook gewoon keihard lachen, dus waarom niet nu ik zelf niet de ene poot voor de andere kan zetten?

Beste Baardbroeders,

Zeg Coen, wat ga je vandaag doen? Helemaal niks, ik lig al een maand op de bank stof te vergaren. Na een ongelukje heb ik het vermogen om te lopen verloren en sindsdien zit ik thuis en op de bank waar ik nu meer tijd doorbreng dan op mijn zo geliefde toilet. Dat klinkt ietwat dramatisch maar ik ben gewoon op m’n bek gegaan terwijl ik naar de auto liep. Door alle sneeuw, dooi en aanvries was het super glad en ik gleed onderuit waarbij mijn knie onder mijn lijf terecht kwam en ik er met het volle gewicht, wat behoorlijk is, op viel. Resultaat is dat er iets in de knie is afgescheurd, wat dat is weet ik nog niet, maar ik kan in de tussentijd niet lopen. Ik vind het wel een beetje een lullige manier om invalide te geraken, maar gebeurd is gebeurd.

Waarde baardbroeders,

Kei veel sneeuw jonge… Super glad! Bel de woute, bel de woute! Er is hier in een week tijd anderhalve meter gevallen en dat is zelfs voor het zuiden van Noorwegen een hele boel. Dat sneeuwschuiven om de oprit vrij te krijgen is kut in het kwadraat maar het mag de pret niet drukken. Van al die droge lucht schiet wel je baard meteen in de kroes, maar met wat liefde en een goede olie voor je naar buiten gaat hoeft dat allemaal niet zo’n probleem te zijn. De sneeuw die de tweede dag viel was van die poedersneeuw en als je dat begint weg te schuiven en het waait een beetje krijg je alles recht in je smoel. Dus na een half uur zie je eruit als een Yeti met psychische problemen en zo voelde ik me ook. Bij Noorse winters had ik me ingebeeld dat we samen op een berenvel voor de openhaard zouden liggen en regelmatig in de lamp hingen, maar in plaats daarvan is het gewoon naar buiten en keihard werken tot de geur van bedorven uien langs de jas naar boven komt en je tijdens het sneeuwschuiven staat te kokhalzen.

Waarde Baardbroeders,

Ik heb de afgelopen weken eens zitten loeren naar wat er allemaal gebeurt in Nederland en met stijgende verbazing zie ik hoeveel misnoegen en woede er leeft in het land. Iedereen is wel ergens boos over en met de huidige technologische vooruitgangen worden die mensen ook meteen een platform gegeven om dat te uiten. Het valt me op dat vriendelijkheid en goede manieren schaars zijn geworden terwijl ik dit absolute powermoves vind. Woede is heel luid waar vriendelijkheid en liefdadigheid in stilte leven. In Nederland zijn wel allemaal niet op onze mond gevallen, en zeker ikke niet, maar zou het niet mooi zijn om die grote smoel af en toe eens te gebruiken om wat liever te zijn naar elkaar toe? Het oneens zijn met elkaars standpunt betekent namelijk nog niet dat je niet samen kan werken naar een oplossing.

Waarde baardbroeders,

Beertje is jarig geweest en telt inmiddels 37 lentes. Nou is dat op zich niet heel speciaal maar de manier waarop mijn vriendin dacht een leuk cadeau te maken wel. Ze probeerde iets unieks te doen en laten we zeggen dat haar dat met glans gelukt is. Het idee was als volgt: je smeert je hele achterkant en voeten in met verschillende kleuren verf en gaat dan met je flamoes op een schilderij zitten. Dan heb je een afdruk van alles en dat is natuurlijk een supergaaf idee. Het ging echter mis bij de uitvoering. Er werd tegen mij gezegd dat ik een uur of 2 absoluut niet in de buurt van de badkamer mocht komen. Dat betekent dat ik dus al die tijd geen huishoudelijke taken hoef uit te voeren dus ik was het er al snel mee eens. Na een uur komt er ineens geschreeuw vanuit de badkamer. Er is commotie en mijn hulp wordt alsnog ingeroepen. Ik kom binnen en de hele badkamer zit onder de verf, dat schilderij hangt op half 11 tegen de wasbak aan en mijn vriendin zit op handen en knieën met een oranje reet in mijn richting. Die reet was bewust oranje, want Nederlandser dan dit wordt het niet.

Beste Baardbroeders,

De beer is boos en niet zo’n beetje ook. Soms heb je gewoon van die dagen of weken dat alles tegen zit en er alleen maar gezeik is in je leven. In zo’n periode zit ik nu en frustratie en woede nemen vrij snel de overhand. Als het even kut is, en dat maakt iedereen in zijn leven bij periodes mee, dan moet je niet lullen maar poetsen. Maar soms loopt de ketel zo over dat je jezelf eigenlijk de hele dag moet inhouden om niet iemand al zijn tanden uit zijn bek te rossen. Voor mij is die gemoedstoestand eigenlijk vrij uniek want de mensen die mij kennen zullen mij omschrijven als een rustige jongen, met passie voor waar hij in gelooft. Maar laat ‘m daar nou vaak net de crux zitten. Ik heb passie voor de dingen waar ik in geloof en krijg het dus niet voor elkaar om mijn bek te houden.