Met stijve tepels naar Metallica

Waarde baardbroeders,

Vind je het ook niet verschrikkelijk kut als je er met 4-1 afgaat? Ik heb er een bloedhekel aan. Ik heb het niet over sport of voetbal ofzo, maar over de familiestemming naar welk muziekevenement we gaan. Ik ben een behoorlijk grote fan van Hardstyle muziek in een familie vol metalheads, dus ik trek regelmatig aan het kortste eind, maar deze deed wel zeer moet ik zeggen. De situatie was dat er 1 hardstyle evenement is in Noorwegen dat de moeite waard was. Toevalligerwijs was dat in hetzelfde weekend dat Metallica optrad in de Amsterdam ArenA. Democratie is een bitch in dit geval, want er werd besloten om naar Nederland te reizen en daar te genieten van hoe deze legendarische band op het podium een potje angry seks met hun instrumenten ging hebben. Gelukkig was dit in Nederland, dus ik werd ook meteen gebombardeerd tot reisgids, tolk en organisator van de hele reutemeteut.

De trip begon met een 6 uur durende autoreis naar het vliegveld in Oslo. Eigenlijk duurt die reis maar 4 uur, maar met 2 vrouwen in de auto moeten we om de haverklap stoppen omdat ze moeten pissen. Ik was de chauffeur, en die andere 4 zetten het al stevig op een zuipen. Als ik erop terugkijk was dit geen goed idee, want het aantal zeikpauzes werd er daardoor niet minder op. En nu heb ik jullie al eens verteld dat Noren niet zo goed tegen alcohol kunnen, maar wat hier gebeurde was toch wel de kers op de taart hoor. Hoewel in het begin de stemming uitstekend was heeft bier een (on)gewenst effect. Je moet er vreselijk van ruften. Niet dat ik dat zo’n probleem vind, maar mijn vrouw kan daar niet tegen, zeker niet als je met 5 man opeengepakt zit in een auto. Haar jongste zoon, die van het hele gezelschap zeker te diep in het glaasje had gekeken, besloot dat maar even te vergeten en er eentje uit te persen waarvan een Brabantse varkensboer zou zeggen: goeiendag, was dat nou echt nodig? Mijn vrouw begint op hem te bakkesen hij zegt vol passie: ach houd toch je bek, jij oud wijf! Nou toen was het hek van de dam. Hoewel dit eigenlijk erg grappig was, was de gifbeker voor mijn vrouw nog niet leeg. Bij het taxfree shoppen staat ze samen met schoondochter af te rekenen, maar er staat wat alcohol op de band, dus die moet haar ID kaart laten zien. Toen zei de kassière dat mijn vrouw dat niet hoefde omdat ze dit nooit vragen bij mensen over de 40. Dat deed mij, de enige nog nuchtere persoon in het gezelschap, bijna in mijn broek pissen van het lachen.

Omdat god altijd meteen straft kregen we een flinke portie karma om de oren. Als je al zo zat bent als een oorlogschip, en op het vliegveld een fles wodka koopt om in het vliegtuig verder te kachelen, heb je wel eens kans dat je reis niet helemaal gaat zoals gepland. Het kwam erop neer dat ik ongeveer 17 keer gevraagd heb om die fles in te leveren en dat uiteindelijk de stewardess me te hulp schoot om die fles af te pakken. Dan moet je door de douane op Schiphol heen, en die hadden er gewoon geen zin in. Ze keken naar het gezelschap, zagen dat we goed toeter waren en besloten ons maar te laten doorlopen in plaats van het hele vliegveld op zijn kop te zetten. Dan moet drinky winky in een taxi, wat op zich goed ging, maar eruit was een groter probleem. In het donker uit een taxibusje stappen met je zatte harses is blijkbaar het recept voor het verkeerd inschatten van het hoogteverschil. Volledig horizontaal uit de taxi vallen en met je bek plat op het asfalt was het resultaat. Eigenlijk hoopte we dat hij KO zou zijn. Dan hadden we hem in bed kunnen leggen, dag erop beginnen met een pannetje gebakken eieren met spek…. Niks aan de hand. Maar de ogen gingen open en toen zijn broer hem vermanend toe wilde spreken had deze geweldenaar nog 1 fantastische opmerking in het register staan. Ik ren straks gewoon keihard weg, zie maar dat je me kan bijhouden jij vetklep.

De stemming rond de ontbijttafel de volgende dag was uitstekend. Iedereen had een beetje hoofdpijn, maar niet wat een paar paracetamolletjes niet kunnen fiksen. Kijk, wij snappen dat iedereen momenten heeft in zijn leven waarin je het gewoon verneukt. Failure is an event, not a person. We hebben vreselijk gelachen om zijn opmerkingen en blauwe plekken voordat we de binnenstad introkken voor een dagje toerist uithangen in Amsterdam. Het was heerlijk weer, het bier was goed koud op alle terrassen, en ik kreeg eindelijk weer eens fatsoenlijk te vreten tegen een betaalbare prijs. Maar het was ook prachtig weer in Amsterdam, dus de binnenstad werd overlopen met mensen die hiervan wilde genieten. Daar kwam nog eens bij dat een goede 50.000 Metallica fans ook in de binnenstad waren om alvast in te drinken voor het feest dat komen gaat. Dit was te veel voor de Noren uit een pittoresk dorpje, dus tegen de tijd dat we bij de ArenA aankwamen was iedereen behoorlijk versleten. Gelukkig zijn rockconcerten de thuisgrond voor veel bebaarde mannen en een paar vrouwen, dus het voelde een beetje als thuiskomen. Ik heb voor het concert vooral op mijn handen moeten zitten om niet met wildvreemde baarden te gaan kroelen, iets wat me zeker een fikse muilpeer opgeleverd had.

Nou is er dit jaar in de ArenA bijzonder weinig te genieten, en dat was in dit geval niet anders. De akoestiek is gewoon ruk en het was koud. Ik had zo’n stijve tepels dat ik thuiskwam met 2 gaatjes in mijn T-shirt. Met alle respect voor deze ouwe rockers die decennialang fantastische muziek hebben gemaakt, ze beginnen wel echt op leeftijd te geraken. Dat was te merken aan het repertoire en de kwaliteit van de zangkunsten van James Hetfield waar ik toch meer van had verwacht. Hi had trouwens wel een echte biker snor, zoals Paul sr. in American Chopper. Niets kon echter de pret niet drukken want we hebben een fantastische avond gehad. Uiteindelijk is het feest zo groot als je het zelf maakt. Naast ons zat trouwens een echte hardcore fan van de band, en ik heb een donkerbruin vermoeden dat deze man zelf drum speelt. Deze meneer was het hele concert mee aan het airdrummen en ik was diep onder de indruk, want hij miste geen enkele slag gedurende het concert. Tegen het einde was hij net zo buiten adem als de band, dus dikke kudo’s voor deze man.

De volgende dag iedereen aan de zuurstof en weer terug naar Noorwegen. Wellicht maak ik volgend jaar meer kans in de democratische beslissingen van de familie naar aanleiding van deze ervaring. Het zal dan vast helpen dat mijn baard tegen die tijd weer op volle oorlogssterkte is.

Ik wens jullie allemaal een geweldig weekend. Beard on!

In afwachting van uw vermakelijke reacties verblijf ik, uw nederig dienaar,

Coen Smulders