Waarde baardbroeders,
Op vakantie met je vrouw en schoonouders, is dat een goed idee? Nou ik dacht vooraf van niet, maar dit was net zo’n situatie waarbij er ergens een bordje hangt bij een nieuw geschilderd hek. Pas op, nat! Maar je moet toch even voelen om te kijken of het wel waar is. Nou ik kan jullie zeggen dat ik ook hier even aan de hand van ervaring moest leren hoe de vork in de steel zat, wat hilarische taferelen opgeleverd heeft. Mijn schoonouwelui zijn in principe lieve mensen, maar ze zijn van een andere generatie. Dat betekent dat ze dingen anders doen dan dat nu normaal is. Ook zijn ze niet zo gezond meer, moeders is afhankelijk van een rolstoel. Dat ik met haar door het hele vliegveld moet koersen vind ik niet zo’n probleem, maar mijn geduld wordt op de proef gesteld als we dan ook in alle schappen van de taxfree moeten loeren, op zoek naar een parfum die ze toch nooit gaat gebruiken. Ik ga bewust door dit proces heen in plaats van mijn vrouw, want die is deze ellende gewend en heeft bij lange na niet het geduld dat ik heb. Dat ik zo geduldig ben omdat we al 8 jaar samenzijn heb ik in het belang van de wereldvrede maar even verzwegen.
Toen we uiteindelijk Peppi & Kokkie in het vliegtuig gehesen hadden begint daar de volgende uitdaging want dan begint schoonvaders te zuipen. Dat is op zich niet zo’n ramp, behalve bij het hele proces na het landen. Dan moeten de koffers opgehaald worden en de hele meute in een bus gepropt op weg naar het hotel. Nou ben ik een grote sterke vent, maar als deze man aanzet heb ik voor hem ook een rolstoel nodig, en ik kan er niet 2 tegelijk duwen. Dat was gelukkig niet nodig, want er werd geen sterke drank verkocht in het vliegtuig. Ik kon de stewardess wel een tongzoen draaien, maar mijn vrouw stond erbij, dus beertje heeft zich wederom in het belang van de wereldvrede weer ingehouden. Eigenlijk ben ik gewoon een hele vredelievende mens. Maar als je dan bij het hotel aankomt en incheckt weet je dat vanaf daar de rem eraf gaat. Gelukkig kan ik vanaf dat moment meedoen, dus voor de gemoedsrust is het allemaal niet zo’n ramp.
Maar direct na aankomst werden de verwachtingen bijgesteld. Ik haal bij de receptie een nieuwe rolstoel op voor schoonmoeders en rijd dat onding naar hun kamer. Dan hijs ik dat wijf in dat ding en zeg tegen schoonvader: “Zo! Nou kan je overal je vrouw mee naartoe nemen.” Zegt die vent, met droge ogen, tegen mij (en ik citeer): “ja maar ik heb ook vakantie.” En zonder een verder woord te zeggen of met z’n ogen te knipperen kuiert hij naar de bar. Daar sta ik dan met zijn goede fatsoen… en met schoonmoeder natuurlijk want die kan zonder mij geen kant op. Ik heb nog voorgesteld om hem alleen aan de bar te laten zitten met zijn ellende en samen naar de kroeg te gaan, maar ik kreeg haar met geen mogelijkheid overgehaald om dat stuk chagrijn alleen te laten. Als dit op dag 1 al gebeurt, dan weet je wat er de andere dagen gaat komen en hoewel ik een geduldig man ben zit ook aan mijn geduld een kop en een kont. Dus we besloten om de dagen wat af te wisselen. De ene dag zitten we aan het zwembad met de bende van ellende, en de dag erop gaan we met zijn tweeën naar het strand. Dat was een prima oplossing, want gezien het losse zand en het gewicht van de rolstoel weet mijn schoonmoeder dat een tripje naar het strand een enkeltje zou betekenen. Ik heb trouwens ook al genoeg mensen over de zeik gekregen in mijn leven, en ik was nou niet echt uit op een felle discussie met Greenpeace.
Dat ging eigenlijk heel goed, op de zwembaddagen na. Zoals ik al zei, is het een andere generatie en doen ze precies hun eigen ding. Dat betekent dat ik het boek over psychologie wat ik had meegenomen net zo goed in het water had kunnen mieteren, want er wordt de hele tijd tegen me gepraat. Nou dan kan beertje wel een biertje gebruiken om 10:00 uur ’s ochtends hoor. Kon bij dat zwembad, toptent! Ik moest ze wel zelf gaan halen, maar dat was een welkome pauze tussen al het gezwets door. Kijk, deze mensen hebben gewoon niet zo’n heel spannend leven gehad. Dus net als bij een LP met een kras erop (voor de jongeren, vraag maar aan opa) blijft deze de hele tijd hangen. Ik heb al zeker 100 keer dezelfde verhalen gehoord en ik zal de komende jaren nog veel vaker gaan horen. Zelf deelnemen aan het gesprek heeft geen zin, want ze willen praten, niet converseren. Dus de hele communicatielijn gaat eigenlijk maar 1 richting op. Die kut die ik vorig jaar getrouwd ben weet dit trouwens. Dus die plaatst zich telkens zo dat ik in de vuurlinie naast die twee oudjes zit. Met genoeg bier in m’n mik vind ik dat niet eens zo’n probleem, tot een uur of 3 in de middag. Dan begint namelijk het ingewandenstelsel op te spelen en houden deze mensen een orkest van boeren en scheten. Daar kan ik wel tegen, maar mijn vrouw niet, dus dan gaan we terug naar de kamer.
Op de kamer heb je dan een paar uur te doden voordat je met de bende van ellende ergens gaat eten. Er is in zo’n kamer niks te doen, dus iedere dag keken we elkaar aan met zo’n blik van: tja… dan maar weer neuken? En dat is het moment dat je erachter komt dat je werkelijk over je hele lichaam verbrand kan zijn. Sommige plekken van de zon, sommige van de frictie. Om een lang verhaal kort te maken, heb ik een topvakantie gehad. Daardoor ga je beide toch wat relaxter beginnen aan het avondeten. Ik heb voor de eerste trip naar het restaurant wel een gesprek met schoonvader gehad. Luister vriend, dat jij vakantie hebt en geen zin hebt om met haar de Tour de France door de stad te maken vind ik prima, dat doe ik wel, iedere dag. Maar als de rekening komt in het restaurant heb ik vakantie dus dan ben jij aan de beurt. Dat werd door alle partijen als een redelijke deal gezien, dus ik was dik tevreden.
Dan zit na een week de vakantie erop en moeten we terug naar huis. Daar waren we met zijn allen wel aan toe moet ik eerlijk zeggen. Ik check iedereen online in, wat betekent dat ik alle boardingcards op mijn telefoon heb. Dat maakt schoonvader nerveus, want kunnen we dat niet gewoon uitprinten? Nogmaals, dit is een andere generatie. Het hele proces terug naar huis ging prima, tot we bij de taxfree kwamen. Daar moetje namelijk eerst je boardingcard scannen voor je kan afrekenen en aangezien hij altijd zijn eigen plan trekt was ik kwijt op dat moment. Gelukkig kan ik op het geluid van het gevloek afgaan op zo’n moment om hem weer te vinden. Eenmaal bij de auto bood ik aan om te rijden, want ik was nog het meest okselfris van iedereen. Dat werd niet geaccepteerd door schoonvader, want hij reed altijd in zijn eigen auto. Deze man kan niet meer zo goed autorijden, en zeker niet als hij moe is. De hele afdeling van de Hells Angels in Noorwegen heeft dan ook hun middelvinger naar ons opgestoken op de weg terug, maar dat heeft hij niet eens gezien. Deze ervaring was leuk, we hebben ervan genoten, maar we doen het nooit meer. Zelfs niet al krijg ik er geld bij.
In afwachting van uw vermakelijke reacties verblijf ik, uw nederig dienaar,
Coen