Waarde baardbroeders,
Ik heb met mijn gesodemieter deze keer maar eens heel bewust de Kerst overgeslagen en dus kwam er geen blog als ode aan de feestdagen. Maar zoals jullie van me gewend zijn, vind ik het moeilijk om m’n bek te houden, dus nu gaan we los op oudejaarsavond. Ten eerste, ik ben altijd enorm bezorgd over mijn baard op deze avond. Aangestoken kaarsen, rondvliegende champagnekurken en een bult vuurwerk waar ze in China nog U tegen zeggen zijn hiervoor de reden. Niet dat een champagnekurk mijn baard beschadigt, maar als ik dat ding tegen m’n ketel aankrijg en K.O. ga heb ik dan ook wel weer het volk in huis dat als prank de schaar pakt. Ik moet dus goed bij de les zijn want ik wil wel een fantastisch begin van 2024.
Of het een beter begin gaat zijn dan vorig jaar betwijfel ik. Toen waren de kinderen van mijn vrouw op bezoek en die bleven slapen. Gelukkig hadden ze hun hond meegenomen, een eigenwijze frikandel waar een deel husky en corgi inzit, dus dat beest doet gewoon precies wat hij zelf wil. Ik heb wel mijn kans gegrepen toen de hond nieuw was en ik met mijn kapotte knie thuis zat. Dan is oppassen een leuke dagbesteding en kon ik dit beestje ook nog eens Nederlands leren, iets waar hij tot op de dag van vandaag goed op reageert. Enfin, op 1 januari komt iedereen natuurlijk goed brak zijn bed uit, veel later dan normaal. Dat was de hond niet ontgaan, maar hij verstaat alleen Nederlands, hij kan het nog niet spreken. En die kink in de kabel heeft voor een (voor mij) hilarische situatie gezorgd. Dat beest moest schijten als een reiger maar wist niet hoe deze grote boodschap (pun intended) over te brengen aan zijn baasje. Resultaat was dat de druk te veel werd en hij op de trap ging zitten schijten. Ik zag het gebeuren en waarschuwde zijn baasje. Die begon nog heel hard NEE te roepen, maar ik vertelde hem met de rust van een zen-boeddhist dat het schip al uit de haven was. Mijn letterlijke woorden waren: “shit is already leaving the asshole.” Nu hebben wij zo’n houten trap die niet dicht is tussen de treden. Ik zal jullie de details besparen, maar het kwam erop neer dat deze hond op 2 etages tegelijk heeft gescheten, tot mijn amusement. Waarom vond ik dat zo leuk, nou omdat ik het niet hoefde op te ruimen met een joekel van een kater en de rest wel. Al spouwend hebben ze het opgeruimd, iets wat natuurlijk ook weer opgeruimd moest worden. Het resultaat van wat er in die emmer beland is, is zelfs bij het zwaar chemisch afval depot op de stort nog afgewezen. Ik had de rest van de week letterlijk spierpijn van het lachen.
Hoewel de hond ook dit jaar weer op bezoek komt, betwijfel ik dat deze situatie zich gaat herhalen. Het zal toch niet zijn dat ze 2 keer dezelfde fout maken, toch? Hoewel dit voor mij absoluut amusementswaarde heeft lijkt het me geen geweldige traditie. Wat wel een prima traditie is op deze dag is dat we vanaf het champagne ontbijt flink doorkachelen de hele dag. Niks zo mooi voor een Brabander die de Carnaval zo moet missen in het koude Noorwegen dan de hele dag een beetje zuipen. Je begint met champagne, gaat door naar bier, glaasje glühwein naar binnen tussendoor en dan is het aan de wijn, terug aan het bier en afsluiten met champagne. Voor de echte bikkels zit er daarna ook nog een goed glas whisky in. Of ik het dit jaar ga redden tot aan de whisky is nog maar de vraag. Door mijn maagverkleining kan ik bij lange na niet de hoeveelheden drinken van voorheen, en het pakt ook nog eens sneller aan, dus er zit een dikke kans in dat ik na het tweede biertje al mijn roes uit moet slapen op de bank. Dan gaan we daarna natuurlijk wel door, mijn moeder heeft geen watje opgevoed, maar het is een andere dynamiek dan voorheen.
De volgende dag moet ik normaal gesproken mijn familie weer terug naar het vliegveld rijden, maar dat wordt nu een uitdaging. Mijn auto heeft weer eens de geest gegeven, natuurlijk vlak voor de kerstdagen, dus ik zit momenteel zonder bolide. De vering rechtsvoor heeft het begeven en dus moest beertje met de Kerst een sleepwagen te pakken proberen te krijgen om naar de garage te gaan. Nou veel geluk daarmee rond de kerstdagen in Noorwegen. Ik heb er al eerder over geklaagd en ik zal het nog vaker doen, maar wat zijn Noren een ongelofelijk lui klotevolk. Niemand heeft tijd, alles is dicht en het resultaat is dat mijn afgetrapte BMW-stationwagen nog steeds in dezelfde parkeergarage staat. De vorige keer dat mijn familie op bezoek kwam heeft de achtervering het trouwens begeven, dus nu geef ik gewoon hun de schuld. Niet dat dit helpt, maar dan hoef ik tenminste niet mezelf en al het achterstallige onderhoud de schuld te geven.
Na dagen van bellen, smeken en bidden had ik eindelijk een garage gevonden die in week 1 van het nieuwe jaar mijn auto kan repareren. Dat mag al een klein mirakel worden genoemd, want de meeste hadden pas tijd voor een afspraak in februari. Dan komt de volgende uitdaging, het regelen van een sleepwagen. Die gasten weten ook dat rond de kerst er geen garage open is, en mijn auto staat in een parkeergarage. Dus ik ben gewoon geen prioriteit voor die mannen. In de tijd tussen het eerste contact en dat ze mijn auto komen halen kan ik heel veel dingen doen zeg maar. Ik kan mijn achterstallige administratie wegwerken, de bijbel achterstevoren lezen, mijn huis verbouwen en een bedevaart naar Rome maken, er is tijd genoeg. Gelukkig is het nu ook nog beginnen sneeuwen, wat ook in Noorwegen voor extra ongelukken op de weg zorgt. Je zou zeggen dat ze daar hier een beetje aan gewend zijn, iedereen begint spontaan te menstrueren als het sneeuwt en vergeet hoe ze moeten rijden. Effectief betekent dit dat ik nóg lager in de pikorde sta waardoor ik ook nog tijd heb om m’n gemak een IKEA kast in elkaar te zetten, alle Harry Potter films achter elkaar te kijken en de Taj Mahal op ware grote na te bouwen van lucifers. Ik zou natuurlijk ook mijn vrouw en dochter, die zich nu het zweet in de bilnaad werken, kunnen helpen met sneeuwschuiven buiten. Maar er is verschil tussen werkpaarden en showpaarden, dus ik zorg ervoor dat ik me uit de voeten maak voordat ze beginnen zaniken om hulp. Werken voor je zakgeld nondedju!
Voor de feministen en de Facebook-warriors die nu in hun toetsenbord klimmen om mij te vertellen wat hier allemaal fout aan is, ga alsjeblieft iets anders doen met je leven. Wordt sleepwagenchauffeur in Noorwegen bijvoorbeeld. Als je dat doet hebben we beide een beter 2024. Ik zal ervoor zorgen dat mijn baard op oudejaarsavond intact blijft, en dan mag jij even komen kroelen de volgende keer dat deze Duitse schroothoop het weer begeeft.
Voor oudejaarsavond wil ik iedereen nog even herinneren aan mijn levensmotto: Geen gejank, aan d’n drank.
Ik wens jullie allemaal een fantastisch uiteinde!
Coen Smulders