Beste Baardbroeders,
Het foodtruck festival in Grimstad, daar moeten we heen. Ik mezelf netjes voorbereid met m’n zomerbaard, Vikingkapsel en een scheiding in m’n schaamhaar, want ik zou daar eens even een lekkere vette bek gaan halen. Bij aankomst zie ik het fiasco al van ver af aankomen, want het kleinste plein in de stad herbergt dit festival en er staan maar zo’n 12 trucks die proberen hun troep te verkopen. Toppunt der droeftoeters was een truck die claimde Belgische friet te verkopen maar geen mayonaise bij de friet had. Naast dat de geur, kleur en smaak niet overeenstemde met een lekkere Belgische bak patat kon ik m’n friet niet eens verzuipen in de mayo en de teleurstelling was compleet. Op die manier kan ik natuurlijk niet werken aan een almaar groter wordende bierpens en een onvermijdelijke hartaanval tegen de tijd dat ik 46 ben. Daarnaast staat het hele plein vol met Noorse kerels die hetzelfde idee hadden als ik en eigenlijk staan ze me allemaal gruwelijk in de weg. Toch, als ik naar een stand loop, gaat de menigte uit elkaar alsof een melaatse ben in Bijbelse tijden. Ineens krijg ik enorme heimwee naar Nederland. Dat gevoel wordt versterkt doordat ik een Nederlandse kaasboer zie die zijn waren aan de man brengt tegen woekerprijzen, maar de beste man spreekt niet eens Nederlands dus teleurgesteld druip ik af en ga ik naar huis. Daar ga ik eens op m’n gemak zitten prakkiseren. Waarom kreeg ik ineens zo’n heimwee? Waarom ging iedereen voor mij aan de kant alsof ik Mozes was die voor de rode zee stond? Waarom is het veld in de Amsterdam ArenA zo kut? En waarom is de oudste zoon van mijn vriendin op z’n 23e nog niet op zichzelf gaan wonen zodat ik iedere dag een blotenbillenrace in huis kan houden?
Ik denk dat die heimwee vooral te maken heeft met het verlangen naar wat je niet kan krijgen. Door die hele kutcrisis kan ik inmiddels al 6 maanden niet naar Nederland reizen en m’n frikadellen zijn op. Ook mijn voorraad bitterballen, Calvé mayonaise en paracetamol zijn op en ik heb in al die tijd geen varkenslever gegeten, wat voor mij een absolute delicatesse is. Ik mis vies en goedkoop bier en ik mis de geur van wiet als je door de straten van de stad loopt. Ik mis zelfs de groente- en fruitafdeling van de Albert Heijn, dus het is ernstig met me gesteld. Ik zal echter geduld moeten hebben want de volgende vlucht naar het zonovergoten Koninkrijk der Nederlanden staat pas gepland in oktober en ik ben zeker en vast van plan om daar al mijn voorraden aan te vullen en even lekker de beest uit te hangen. Sebastiaan van mijnbaard.nl heeft me zelfs een pakje mondkapjes toegestuurd die ik nodig heb voor het reizen met KLM en de trein zodra ik weer naar Nederland kom. Ik kan nu al niet wachten tot ik moet uitleggen dat “Dit zit wel snor!” letterlijk vertaald betekend This sits yes mustache! Uitstekende openingszin als ik weer eens met een troep riekende bejaarden in gesprek raak. Wat ik een heel mooi bijkomend voordeel vind is dat er in die mondkapjes een dubbele laag katoen zit zodat je daar wat druppels olie op kan doen en je de hele dag aan je eigen baard kan snuffelen. Het klinkt wellicht als silver lining, maar laten we ook vooral de mogelijkheden van deze crisis met beide handen aangrijpen.
Maar waarom gingen al die Noren dan aan de kant op dat kutfestival zonder mayonaise? Ik denk dat dit vooral te maken heeft met de gemiddelde Noorse man. De Noren hebben de reputatie van stoere kerels die flink kunnen zuipen en alleen maar mooie vrouwen neuken, mannen grote baarden hebben en in een Vikingschip varen en de hele wereld plunderen, maar dat dat loopt allemaal wel los hoor. Als ik aan een stoere vent denk dan komt de doorsnee Noor niet als eerste in me op. Als ik hier zo om me heen kijk zie ik toch vooral types rondlopen die al jaren niet meer weten wat een stevige pot seks is en zichzelf afvragen hoe ze ook alweer aan hun kroost komen. Nee, het beeld dat jullie hebben van de series Vikings en The Last Kingdom (dikke tip!) komen niet overeen met de moderne Noor. Het zijn geen woeste barbaren maar eerder mannen die zich al jaren geleden hebben neergelegd bij hun lot toen de feministen in opmars waren en de eerste BH’s verbrand werden. Ze stralen
doorgaan een soort mieterigheid, een soort nichterigheid uit. Ze hebben vaak wel een grote bek, zeker als er drank in zit, maar als je een keer hard met je voet op de grond stampt gaan ze ergens in een hoekje zitten janken. Ook de uitsmijters in de kroegen proberen alles verbaal op te lossen en als er dan toch een keer goed geborsteld wordt door de gasten in de kroeg mogen ze niet fysiek ingrijpen of een klootzak op z’n bek timmeren maar moeten ze de politie bellen. Dat doet mij toch wel pijn aan het hart want als er zelfs geen respect meer is voor uitsmijters is de teloorgang van de maatschappij in een vergevorderd stadium.
Dat zie ik zelfs in mijn werk dagelijks terug. De rug krom en Juu! Hebben ze hier nog nooit van gehoord. Werken godverdomme en geld verdienen voor het bedrijf waar je zo trots op bent, het is ze onbekend. Het lijkt wel of iedereen hier leeft in slow motion. Daarom zijn die vrouwen hier ook zo mooi en altijd botergeil, die zijn al jaren niet meer in de 5e versnelling genomen en hebben behoefte aan een vent die ze alle hoeken van de kamer laat zien. Het is niet voor niks dat mijn vriendin haar partner heeft geïmporteerd waarmee ik mezelf maar weer eens goed op de borst klop. Om me dan te helpen met de integratie in deze maatschappij heeft ze alleen gevraagd of ik mijn baard wilde laten staan, want dan pas ik qua uiterlijk beter tussen de menigte. Neen beste baardbroeders, de Noren doen hun naam en baard geen eer aan moet ik toegeven. Eigenlijk zijn het gewoon allemaal watjes maar dat bevalt me wel. In het land der blinden is eenoog koning, dus ik heb geen twijfel dat ik hier
zal excelleren tot op grote hoogte.
Waarom het veld in de ArenA zo kut is heb ik nooit kunnen achterhalen. Maar waarom de oudste zoon van mijn vriendin niet op zichzelf gaat wonen heeft ongetwijfeld te maken met het feit dat hij ook in slow motion leeft. Ik hoop dat hij toch een keer een energiekick krijgt van alle Red Bull die hij naar binnen giet, want anders zit ik met dat jong thuis tot hij 40 is.
Nu ga ik even mijn scrotum insmeren met Dick Johnson’s Ball Wax (what’s in the name, right?). Daarbij wil ik even stilstaan bij het genie dat dit als gat in de markt zag en het uitgevoerd heeft ook nog. Dit is nou de mentaliteit waar ik zo naar hunker. De noren kunnen hier nog veel van leren. Resultaten van de Wax zullen in de volgende blog met een uitgebreide review en foto’s gepresenteerd worden. Wellicht kan ik intussen mijn vriendin porren tot een geur, kleur en smaaktest. Voor de mayonaise zorg ik zelf wel.
In afwachting van uw vermakelijke reacties verblijf ik, uw nederig dienaar,
Coen Smulders