Verschrikkelijk nieuws

Beste Baardbroeders,

Nu hebben we de boel aan het schijten. Ik heb vandaag nieuws gekregen waarvan ik hoopte het nooit te hoeven horen, maar het is toch gebeurd. Ik kan me weinig ergers voorstellen als wat ik vandaag voor mijn kiezen kreeg. Ik kan jullie geruststellen, ik ben niet ernstig ziek, hoewel ik wel even heb staan kokhalzen bij het verwerken van deze boodschap. Mijn baard MOET eraf. Ik ben nu een dik jaar (pun intended) bezig met het verkrijgen van een maagverkleining en in februari gaat het eindelijk gebeuren. Vandaag was de laatste cursusdag voor de operatie waarin we alle info kregen van voor, tijdens en na de operatie. Daarin was de anesthesioloog heel duidelijk, de baard moet er af en de hele bek moet gladgeschoren zijn. Dat is voor de toegankelijkheid van mijn mond en neus en omdat ik een masker over m’n bolle toeter heen krijg die luchtdicht aangesloten moet worden wat niet gaat met een baard. Ik heb nog gevochten voor wat ik waard was door vaseline als dichtmiddel voor te stellen, maar hij was onverbiddelijk en stelde voor dat ik vaseline voornamelijk als glijmiddel zou moeten gebruiken.

Dus nu moet ik straks baardloos aan deze moeilijke periode beginnen. Ik voel me net een beetje Samson uit de bijbel, die al zijn kracht verloor nadat zijn haar afgeknipt was. Ik zie hier dan behoorlijk tegenop. Daarnaast lijkt het me dat dit nog wel eens een probleem in mijn huwelijk kan gaan opleveren. De eerste weken ben ik natuurlijk hulpbehoevend en heb ik veel speciaalvoer nodig. Maar als de vrouw me dan aankijkt en ziet dat gladde koppie van de gemiddelde havo scholier kan ik alles op mijn buik schrijven en pakt ze de elektrische kutbrommer om in de slaapkamer te denken aan betere tijden toen ik nog een echte vent was. Ik kan het haar niet eens kwalijk nemen, ik had waarschijnlijk hetzelfde gedaan. Dat ze me nog nooit zonder baard gezien heeft help niet echt want er is geen referentiekader. Ja misschien de bolle blote bips van haar jongste zoon vlak nadat hij geboren was, maar dat was het dan ook wel. Waar het om gaat is, niks van dit gaat in mijn voordeel uitpakken.

De anesthesioloog gaat vervolgens verder met zijn verhaal en zegt dat ook alle ringen en piercings uit moeten… ook op plaatsen die we niet kunnen zien! Dus ik kan niet eens een vijfduimer door mijn snikkel laten jassen van tevoren om te laten zien dat ik een echte vent ben. Niet dat ik dat van plan was, maar in tijden van nood ga je toch aan rare oplossingen denken. Vervolgens gaat hij in over de bijwerkingen van de operatie en daarin staat dat het aantal relaties dat stukgaat hoger is bij mensen die een maagverkleining gehad hebben. NO SHIT SHERLOCK! Als bij iedereen de baard eraf moet snap ik dat wel. Je brengt een vent naar het ziekenhuis en krijgt een kleuter terug, ik zou daar zelf ook niet aan moeten denken. De beste man probeert me gerust te stellen door te zeggen dat het allemaal wel weer terug groeit. Volgende punt op de agenda: grote kans op haaruitval… Ik sta met mijn bek vol tanden want het is de ene teleurstelling na de andere en hoewel ik straks snel slanker ga worden moet ik toch de eerste weken met zo’n blotebillengezicht over de straat. Ik schaam me er nu al zo voor dat ik eigenlijk niet eens zeker weet of ik in goed fatsoen de blog kan voortzetten als representant voor de baardmannenpopulatie. In mijn eigen geest eindig ik al als kluizenaar in een hutje in de Noorse bergen zonder enige vorm van status of aanzien. Zo’n type waar je je kinderen voor waarschuwt. Ik hoor een vader al tegen zijn zoon zeggen: de man die in die hut leeft, daar moet je bij uit de buurt blijven. Waarom? Nou hij had vroeger een baard, maar die is weg en nu is het een hele enge, zielige alleenstaande man.

Ik besluit dit nieuws al tijdens de cursus te delen met vrouwlief. Ik bedoel, als ze boos of emotioneel wordt, dan is dat tenminste niet in mijn bijzijn en is ze al wat afgekoeld tegen de tijd dat ik thuiskom. Dat doe ik trouwens altijd met slecht nieuws, want dan krijg ik de reactie in ieder geval niet rechtstreeks in m’n smoel, maar zit er een paar kilometer tussen. Stiekem denk ik dat ik gewoon een vreselijk leuk wijf getrouwd ben die me helpt en ondersteunt en mij even troost in deze barre en onzekere tijden. Maar niets blijkt minder waar. Haar initiële reactie was er een van compassie, maar dat sloeg binnen 12 uur om toen ze zei dat ze zoveel foto’s ging maken van mij zonder baard. Hoewel zij degene is die simpelweg geëist heeft dat mijn baard langer moest laten groeien na onze eerste ontmoeting kan ze nu haar lol niet op. Ik ben hier gewoon beland in een B-film van Adam Sandler ofzo. Het enige wat de familie nu doet is grappen maken over mijn aankomende gezichtskaalheid en de boel, om het maar weer eens op zijn Brabants te zeggen, lekker opstiften. Mijn enige troost is dat ik haar straks ook uit haar comfortzone kan trekken. Ze is notabene 10 jaar ouder dan ik, en als we dan samen de straat op gaan met mij zonder baard ziet dat er toch een beetje pedofiel-achtig uit.

Ook mijn vrienden beginnen al met vragen om foto’s en ik ben totaal niet geneigd om daaraan mee te gaan werken. Maar het zouden mijn vrienden niet zijn als ze niet achter mijn rug om zouden gaan naar mijn vrouw die graag meewerkt aan het ruïneren van mijn sociale status. Van het tegenargument dat ik dan ook wel eens contact op zou nemen met hun vriendin waren ze niet onder de indruk. Ik dacht dat een spelletje ’chicken’ wel afschrikwekkend zou werken maar ik had het historisch bij het verkeerde eind. “Wat ga je doen dan? Je hebt niet eens een baard om te imponeren…“ Daar sta je dan met je bek vol tanden. Ik heb heel even gedacht aan een baardpruik, maar ik kan me niet voorstellen dat dit gaat werken. Volgens mij zie ik er dan net uit als een Viking als je ‘m zou bestellen van Wish. Een echte Viking van de intertoys heeft nog nooit iemand in zijn broek laten schijten van de schrik. Nee, ik zit er mooi mee.

Dus nu zit ik in een beetje een penibele situatie. Ik kan natuurlijk kiezen voor een kort maar episch leven waarbij ik mijn eer en mijn baard behoud. Of ik kan kiezen voor een langer en gezond leven waarbij ik het aanzien en respect van mijn vrouw, familie en vrienden verlies. Is zo’n leven eigenlijk wel het leven waard? Over dit soort onderwerpen hoorde je nooit van Socrates of Homer, de grote denkers uit andere tijden. Wellicht moet ik er dan zelf maar achter komen en met een paar goede uitspraken komen waar de mensheid wat aan heeft. Ik voel me eigenlijk wel geroepen om als licht in de duisternis te schijnen voor iedereen die in dezelfde situatie terecht komt. Als ik er een religie van maak is het nog belasting aftrekbaar ook, dat die ik wel zitten. Laten we het Beardology noemen. Een religie die volledig is gebaseerd op de wijze woorden van de Beer met de Baard. Wellicht moet ik beginnen met schrijven aan de Baardbijbel zodra mijn beharing weer is terug gegroeid. Nu ga ik even in een hoekje van de kamer zitten janken want ik ben er emotioneel nog niet helemaal klaar voor. Ondertussen krijg ik die reclame van Roosvicee niet uit mijn hoofd. ‘Komt wel goed schatje’

In afwachting van uw vermakelijke reacties verblijf ik, uw nederig dienaar,

Coen Smulders