Waarde baardbroeders,
Het is nog geen maand na mijn vakantie en ik kan er godverdomme nu al niet meer tegen. Er zijn de hele dag mensen die dingen van me willen en ik heb besloten in opstand te komen. Ik ga beginnen met het heropvoeden van alles en iedereen door middel van ruzie met ze te maken. Thuis, werk, op de lokale midgetgolfvereniging, in de supermarkt en in de kroeg, ze kunnen allemaal mijn ongefilterde mening voor hun kanis krijgen. Jullie weten inmiddels van mijn postuur en uiterlijk, dus ik kan wel wat zeggen zonder een paar tikken tegen mijn fontanel te krijgen. Ik ben gisteren in de supermarkt begonnen en het voelde heerlijk. Ik stond in de rij voor de kassa en achter mij stond een moeder met zo’n verwend onopgevoed kind van een jaar of 8. Nou moet ze dat zelf weten, dat mannetje maakt haar in zijn puberteit zelf wel uit voor tyfushoer dus hoef ik dat nu niet te doen, maar ik had last van dat kind. Hij had een grote smoel tegen zijn moeder, iets waar ik ernstig allergisch voor ben en was met het karretje tegen mijn benen aan het botsen. Dit was de reactie van moeder: “misschien vindt die meneer dat niet leuk” waarop dat mannetje zei: “ja wat gaat die dikke daaraan doen dan?” Nou die dikke heeft zich omgedraaid en heeft de snoepjes waar hij zo hard om gezeurd heeft door de winkel gesmeten en hem toen vermanend toegesproken dat hij geen ruzie moet zoeken met mensen die groter zijn dan hem en al helemaal niet als ze een baard hebben. En tegen moeder heb ik gezegd dat als ze hem nu niet af en toe een paar peuten voor zijn muil geeft hij dat later wel bij haar gaat doen. En toen heb ik mijn diepvriespizza afgerekend, heb ik een lange natte scheet gelaten en ben ik naar buiten gegaan. Voorlopig moet ik ergens anders mijn boodschappen doen.
Het is ongelofelijk gewoon hoe sommige mensen zich een houding aanmeten die totaal niet bij hun capaciteiten en competenties past. Ik weet van mezelf dat ik een arrogante klootzak ben met een hele grote smoel, maar ik weet precies wat ik kan en niet kan. Arrogantie dient dan ook niet te worden verward met grootsheid. Bij ons op het werk zijn we nu aan het verhuizen naar de andere kant van het gebouw. Grotere kantoren, meer ruimte voor opslag en alles tegen dezelfde prijs, past prima bij een bedrijf dat hongerig is naar meer klanten en omzet. Maar dat betekent ook dat ik een nieuwe showroom moet bouwen. Nou kan ik het elektrische gedeelte prima, maar het timmermanswerk heb ik gewoon geen kaas van gegeten. In Nederland is alles van steen dus ik kan prima overweg met een sleuvenfrees, maar als ik die hier gebruik valt het gebouw om. Dus ik heb zo’n handige Henrik nodig die het houtwerk voor me maakt zodat ik vervolgens met kabels aan de slag kan. Ik kan het ook wel zelf proberen, maar dan gaat het er niet uitzien. Dat gaat het equivalent worden van de Jostiband die een symfonie gaat schrijven. Ze weten ergens wel wat de bedoeling is, maar mooi gaat het niet worden.
Terwijl ik die showroom aan het bouwen ben, en dat is toch wel zwaar werk, zeker omdat ik het niet meer gewend ben om fysiek te werken, komt de baas naar me toe om mijn mening te vragen over een klant. Deze projectleider slingert redelijk wat verkoop onze kant op en wil nu buitenlampen voor zichzelf. De vraag was of hij die tegen inkoopprijs aan hem moet verkopen als vorm van dankjewel. Ik krijg van dit soort vragen meteen een mini-TIA. Jezus Christus gast, is dit serieus gericht aan mij? Je bent de eigenaar van het bedrijf en het hoofd van de verkoopafdeling en je vraag dit aan mij? Wat ben je toch een onbedaarlijke frikandel als je dit zelf niet kan uitvogelen. Ik weet wel dat je sleutelwoorden lui, incompetent en afwezig zijn, maar dan moet je niet doen alsof je echt met iets bezig bent door mij op deze manier van mijn werk af te houden en ergens interessant mee te doen om het feit te verschuilen dat je eigenlijk een ongelofelijke eppo bent. Nu ben ik nog niet financieel onafhankelijk dus dit heb ik maar in het Nederlands geroepen zodat ik niet op staande voet ontslagen wordt, maar desondanks voelt het fantastisch om je baas voor eppo uit te maken. Vervolgens, alsof ik niet net tegen hem heb staan schreeuwen klaagt hij dat we ons verkoopbudget deze maand niet gaan halen. Niet dat ik dat raar vind midden in een verhuizing, maar het zorgt hier voor nogal gefronste wenkbrauwen. Daar moet iets aan gedaan worden. Ik kijk hem verbaasd aan… Ja maar… Dat ben jij toch? Dat is toch jouw werk? Om iets te verzinnen als hoofd verkoop waardoor we meer producten de deur uit duwen. Jij hoort ons toch te inspireren en te verwonderen met hoe we dit moeten doen? Maar in plaats daarvan kom je iedere dag een uur te laat op je werk, vertrek je minstens een uur te vroeg om met je kinderen te gaan spelen, en dat alles terwijl ik na een werkweek zo’n pijn in mijn poten heb dat ik de trap van mijn eigen huis nog niet eens omhoog kan lopen, maar je verwacht wel dat er magisch een oplossing ontstaat. Als je er geen moeite voor doet moet je ook niet met je bek vol tanden staan als je de doelen niet haalt. Ik heb er genoeg van, ik ga op huis aan.
Diezelfde avond hebben we een feestje in de kroeg. Een vriend werd 40 dus dat moet groots gevierd worden door zat te worden met mensen die ik niet ken en die eigenlijk ook niet kunnen zuipen. Het feit dat je er hetzelfde uitziet als een Noor, maar toch buitenlander bent is iets speciaals. Dan ontspint zich het volgende gesprek als ze mijn Noors met een klein accent horen
Dronken Noor: oh, kom jij uit Duitsland?
Ik: Nee ik kom uit Nederland
Dronken Noor: oh dat is hetzelfde
Ik (inmiddels geïrriteerd): ik hoor trouwens aan jouw accent dat je uit Denemarken komt
Dronken Noor: Nee, dat is iets heel anders
Ik: zou je niet zeggen…. Wachtend tot het kwartje valt.
Dronken Noor: (kwartje valt niet, het is papiergeld dat naar beneden dwarrelt) Ben je hierheen verhuisd voor werk?
Ik: Nee, ik ben hierheen verhuisd voor mijn vrouw. Ik ben gewoon mijn lul achternagelopen en tja…. Dat was een eind lopen. Dus ik ben in Noorwegen uitgekomen.
Dronken Noor: jij spreekt erg goed Noors
Ik: Dankjewel, jij ook
Dronken Noor: Heb jij een vriendin?
Ik: Nee, dat vindt mijn vrouw niet goed
Dronken Noor: Laat me je wat vertellen over ons geweldige land en onze tradities
Ik: NEEE! Houd je bek alsjeblieft dicht. Ik heb die verhalen al 179 keer gehoord. Ik woon hier al 4 jaar en jullie zijn niet zo geweldig met zijn allen als je denkt. Tradities zijn niet meer dan een to-do lijstje van dode mensen waar jij helemaal niets mee te maken hebt. Dat Noorwegen een prachtig land is heeft niets te maken met de Noren, dat is een cadeautje van moeder natuur. Dat jullie sinds de Vikingen zijn vergeten hoe je moet zuipen is een godgeklaagd schandaal waarvoor de diarree van de schaamte langs je enkels je sokken in hoort te druipen. Het enige wat jullie uit die tijd hebben overgehouden zijn sterke en mooie vrouwen en het feit dat baarden sociaal erg acceptabel, zelfs gewenst zijn, maar als ik kijk naar dat hoopje stro dat aan jouw kin hangt zal dat binnen afzienbare tijd ook wel naar de kloten gaan.
Dan sta ik op en zeg: jongens! Ik heb er genoeg van, ik ga op huis aan. Auf wiedersehen!
Het kan mij niks meer verrekken, ik ga voortaan overal dwarsliggen. Ik weet niet of ik er iets mee ga bereiken maar dan ben ik tenminste wel moeilijker te begraven. Maar die vrijheid van geest en ongefilterd terugpraten tegen mensen gaat mij een heerlijk geest-masturberend gevoel geven.
In afwachting van uw vermakelijke reacties verblijf ik, uw nederig dienaar,
Coen Smulders