Waarde baardbroeders,
De lente komt er weer aan. Het ene weekend zijn we lekker aan het schaatsen en het weekend daarop kunnen we op dezelfde plek picknicken. Iedereen is blij en in een goed humeur en we willen weer naar buiten en dingen doen en gezellig met elkaar van de zon genieten. Nou van mij kan iedereen de tering krijgen. Ik heb de lentekriebels nog niet te pakken, maar heb meer zo’n winterse na-depressie want 6 maanden met nauwelijks zon hakt er uiteindelijk ook bij mij in. Ik werd afgelopen weekend door de vrouw meegesleurd naar het strand want dan kunnen we daar een kampvuurtje stoken, daarboven hotdogs verwarmen, of zeg maar gerust zwart blakeren, en genieten van de frisse lucht en warme zon. Toen ze met het idee kwam dacht ik: flikker toch op trut, met je hotdogs, ik blijf lekker met m’n draken-onesie en chagrijnige smoel op de bank naar Rick & Morty kijken terwijl ik ieder halfuur zo’n harde scheet laat dat de hond van de buren begint te blaffen. Als je nou eens een heel weekend je bek houdt en mij lekker met rust laat is het ook een goed weekend. Maar ja, dat is wat de beer denkt, maar niet wat de beer zegt. Zo zijn er wel meer onuitgesproken gedachten, en daar gaat deze blog over.
Bij thuiskomst krijg ik te horen dat de kinderen van vrouwlief beiden bij ons komen eten. Niet dat ik het erg vind om een keer een maaltijd te delen, maar het idee van ‘op jezelf gaan wonen’ is dat ik niet meer voor je vreten hoef te betalen. Dan moet er ook altijd iets speciaals gemaakt worden, terwijl ik eigenlijk vind dat als ik een paar tosti’s op tafel mieter ik al in een gulle bui ben. Natuurlijk nemen ze hun aanhang mee, dus als ik eraan denk schiet de kramp me al in de portemonnee. Die meisjes zijn nog vrij jong en zitten in wat lijkt op een experimentele fase met make-up. Vervolgens vragen ze me ook nog wat ik van hun schilderwerk vind. Dan zeg ik: ziet er prima uit, leuk dat je iets anders gedaan hebt. Maar dat denk je niet. Je denkt: je ziet eruit alsof ze verf op een varken gesmeerd hebben. Er zijn amateur kopieën van een Picasso die er nog beter uitzien. Hoe haal je het in je hoofd om deze kleuren te combineren op 1 gezicht, je ziet er potverdorie uit als een Cliniclown, maar dan de horrorversie. Als ik zo met je naar buiten zou moeten zou ik dat alleen in het donker overwegen bij nieuwe maan, zodat ik me niet voor je hoef te schamen als we een bekende tegenkomen, maar ook vooral zodat ik zelf de aangerichte schade niet hoef te zien. Ik snap niet hoe je met zo’n gezicht nog een seksleven hebt. Dit is het equivalent van een gozer zonder baard maar met 3 onderkinnen.
Nadat ik dit rampweekend heb overleefd mag ik maandagochtend heel braaf naar mijn werk om daar weer de volle 110% te geven. Na een warme douche gaan de haartjes in de plooi en de baard in de olie, met de stevige wens dat ik zelf ook goed in de olie zit later op de dag. We beginnen iedere week met een vergadering, geleid door de baas, over hoe we deze week onze spullen (ik verkoop ledverlichting) aan de man brengen. Ook krijg ik dan te horen wat hij dat weekend heeft gedaan en mijn reactie is altijd positief en bevestigend. Ik vraag me af waarom we dat toch doen ten opzichte van elkaar. Je krijgt een of ander kutverhaal te horen wat je geen ene donder interesseert en dan gaan we automatisch ja-knikken en meelachen. Ik zit daar om te werken, daarom zit die baard in de olie. Ik wil er goed uitzien voor mijn klanten. Dus zodra hij over zijn weekend begint heb ik eigenlijk al de neiging om ‘m op zijn bek te slaan en te schreeuwen dat hij en ook zijn matties van de golfclub de ziekte kunnen krijgen. Dat ik zijn geklaag over een matige ervaring met Kobe-biefstuk niet meer aan kan horen en dat mijn okselhaar er van plaatsvervangende schaamte meteen door in de krul schiet. Dan schreeuw ik het liefste dat hij al het geld dat hij net in zijn nieuwe auto heeft gestoken beter in een baardprothese had kunnen steken zodat dat zure wijf van hem ook eens iets had om te lachen in plaats van te klagen hoe zwaar het is om de kinderen op te voeden die zij per sé wilde hebben. Maar ja, dat doe je niet. Je hoort het verhaal aan en na de ronde opschepperij stap ik in de auto op weg naar Oslo om mijn gedachte eens heerlijk te verzetten terwijl ik lekker naar Hardstyle of rockmuziek luister.
Die avond gaan we ook naar een vriendin toe voor een bakkie pleur. Hartstikke lieve meid, maar zodra ze haar mond open doet ben ik eigenlijk al klaar met mijn koffie. Dit is namelijk een vrouw met een goed hart en een hard oordeel die zelf haar morele kompas kiest op een wijze die tegen logica of fatsoen indruist. Er was iemand in de vriendinnengroep zwanger en abortus was een van de opties. Voor of tegen wil ik niet bespreken, maar wat zegt dit mokkel nou: “abortion is not birth control”. Denk even goed over die uitspraak na… Als er iets een heel letterlijke vorm van “birth control” is dan lijkt het me abortus toch wel, en daar valt niet met mij over te discussiëren. Ik houd dan heel wijselijk mijn mond, ik heb intussen geleerd dat een gesprek beginnen over wat ze zegt toch geen zin heeft, maar in mijn hoofd gaat de beer helemaal los. Wat ik denk is: Jezus Christus van Nazareth in de stal met een os in de hoek van de kamer, een varken in de modder en een kip op de olielamp, hoe krijg je deze tekst uit je muil? Als je vroeger iets beter opgelet had bij biologie had ik je deze basics niet uit hoeven leggen. Hoe kan het in vredesnaam zo zijn dat iemand met een baard meer weet over de vrouwelijke anatomie dan jij? Wellicht heb je nieuwe batterijen nodig in die kutbrommer van je zodat je voor de verandering eens ontspannen aan een gesprek kan beginnen en je vooraf wat meer mentale ruimte creëert. Je kan ook proberen eens een baard tussen je benen te stoppen zodat je stopt met het uitkallen van dit soort onzin. Maar in plaats daarvan zwijg ik en ga ik gefrustreerd naar huis.
Eenmaal terug thuis is vrouwlief over de zeik. Ik heb al 3 dagen zitten chagrijnen en nu is voor haar de maat vol. Ze probeert het gesprek met me aan te knopen en ik zie dat ze zelf ook gedachtes heeft die ze niet uitspreekt. Na wat doorvragen komt er de volgende tekst uit: Ik heb je niet geïmporteerd om hier de hele week tegen die chagrijnige smoel aan te kijken. Een chagrijnige baard is zijn kloten niet waard. Als je nou eens niet om alles gefrustreerd raakt maar het naast je neer legt ben je een stuk beter te genieten. Ik heb geen zin om met zo’n zure haring op de bank te zitten in het weekend. En als die frustratie dan toch komt, sleur me dan maar eens mee naar de slaapkamer en doe daar maar eens beter je best, luie zakkenwasser die je bent. Dan ben je óf je frustratie kwijt, óf ik heb een keer een beurt gehad die ik nooit zal vergeten. Dus nu is het godverdomme klaar en word ik genomen tot jij weer kan lachen. Daarna zien we wel weer verder.
Daarom woon ik in Noorwegen en ben ik verliefd tot over mijn oren.
In afwachting van uw vermakelijke reacties verblijf ik, uw nederig dienaar,
Coen Smulders