Kutfeestjes en een half varken

Waarde Baardmannen,

Het is tijd voor een stevig verhaal over kutfeestjes. Ik ben uitgenodigd voor een feestje bij het Stokstaartje en zijn Eega. Het lieve meisje is jarig en nodigt me niet alleen uit, maar plant haar feest ook op die ene nacht in de maand dat ik in Nederland ben zodat ik aanwezig kan zijn. Daar kan ik natuurlijk alleen maar waardering voor hebben, maar toch heb ik er deze keer serieus over zitten denken om de uitnodiging af te slaan. Dit heeft niets met haar te maken maar met het andere volk dat ze doorgaans uitnodigt. 

In de afgelopen jaren heb ik veel van dezelfde mensen gezien. Altijd is het wat… ze zijn met de auto dus kunnen niet drinken. Ze zijn aan de antibiotica en kunnen niet drinken. Ze komen alleen even hallo zeggen want ze hebben nog 3 andere feestjes. Je kent ze wel, die klaagmokkels. Nou van dat mekkerende volk krijg ik wel zo vreselijk ‘t maagzuur. Ik heb geen woorden voor de slechte voorbereidingen die deze mensen treffen. Als je met de auto komt heb je dus volledig de mogelijkheid gehad om een fiets te jatten op het station en alsnog met je iets te mollige stelten die je wederom in een te kleine panty gepropt hebt naar het feestje te trappen. Als je weer aan de antibiotica zit is het wellicht een idee om een keer een gast zonder SOA te neuken of om gewoon een condoom te gebruiken zoals je geleerd hebt bij seksuele voorlichting in de derde klas van de MAVO. Daarnaast geloof ik niet dat iemand met zo’n paardenbek wordt uitgenodigd op 4 feestjes die toevallig allemaal op dezelfde avond zijn. Maar stel nou he… stel nou dat dit laatste onwaarschijnlijke fenomeen toch waar is. Dan is het een kwestie van prioriteiten stellen en gewoon een feestje uitkiezen en daar lekker je ding doen. Je kan in dit leven niet iedereen tevreden houden dus je zal mensen teleur moeten stellen. Daar heb ik meer respect voor dan even snel binnenwippen en nog voor je goed en wel hallo gezegd hebt alweer op weg naar de uitgang te zijn. 

Of zou het misschien aan mij liggen? Ik ben mij er terdege van bewust dat ik op feestjes een enorme klootzak kan zijn en hoewel dit voor mij plezierig is zouden de lijdende voorwerpen van mijn mindfuckery wellicht minder amusementswaarde beleven aan dit tafereel. Dat is wat ik het liefste doe op een feestje: sterke verhalen vertellen, flink overdrijven en de ‘minds te fucken’ van iedereen die het aandurft naast me te komen zitten. Begrijp me niet verkeerd, ik houd mijn handjes thuis. Nadat de #metoo beweging aan populariteit won durf ik nergens meer aan te zitten en vraag ik zelf mijn vriendin nog om een in drievoud getekende goedkeuring voor het bedrijven van de liefde. Mindfucken vind ik daarentegen prachtig en is een van mijn favoriete bezigheden waarbij de baard van essentieel belang is. Daar kan ik veel gezichtsuitdrukkingen achter verstoppen als ik het net iets te bont maak of mijn lach niet meer kan inhouden. Met die baard heb ik gewoon een geweldige pokerface waardoor ik toch de neiging heb om mijn geluk eens in Las Vegas te gaan proberen. 

Die pokerface helpt me echter niet tegen het einde van het jaar. Hoe goed ik mijn emoties ook verstop, tijdens de kerstdagen gaat het vaak fout want ik vind kerst gewoon een kutfeest. Voor eenieder van ons is dat een tijd van vreugde en een tijd van stress aan. De feestdagen staan voor de deur en niet iedereen zal staan te springen voor deze dagen waarin we verplicht met familie gezellig moeten gaan doen en in een te volle en warme kamer een bord eten naar binnen moeten werken waarvan we hopen dat het beter smaakt dan de verbrande bagger die tante Theodora vorig jaar serveerde. Voor mij specifiek ligt er nog een gevaar op de loer, ik moet namelijk mijn baard met hand en tand verdedigen tegen de oudjes van mijn familie die door de generatiekloof niet gewend zijn aan mannen met gezichtsbeharing. Met andere woorden, er staat weer een tweedaagse veldslag voor de deur en die noemen we kerst. 

Iedere keer dat mijn grootmoeder mij ziet kijkt ze afkeurend naar mijn smoelwerk. “‘tis gin gezicht, met al dat hoar op oew bakkes” komt er telkens uit, want ze is vergeten dat ze dat de vorige keer ook al heeft gezegd. Op de edele leeftijd van 91 jaar mag je eens wat vergeten natuurlijk maar ik vind het toch knap vervelend. Mijn vader zei de laatste keer: als ik alles ga vergeten dan wil ik euthanasie. Hij kon mijn antwoord: “ja pap, dat heb je al eens gezegd”, vreemd genoeg niet heel erg waarderen. Maar goed, het is niet zo dat je een grote mond open kan trekken tegen de vorige generaties want je staat onderaan in de stamboom en je bestaat alleen omdat die oude mensen, waaronder dat oude vrouwtje, ooit seks gehad hebben. 

Een kerstdiner met een baard is zowel een vloek als een zegen. De saus die zo rijkelijk over het vlees vloeit blijft constant aan mijn snor plakken waardoor ik deze continu aan het aflikken ben. Aan het einde van de avond heb ik dat dan zo enthousiast gedaan dat ik de helft van m’n snor opgevreten heb. Brokjes zwoerd van het stuk buikspek breken af en blijven in mijn baard hangen, wat mooi is omdat die die later nog kan oppeuzelen, maar wat ook vervelend is omdat je een week ruikt als een varken dat vers van het spit is afgehaald. Mijn looks helpen niet om dat idee te ontkrachten. Mochten de heren van mijnbaard.nl ooit met een baardwax komen op teflonbasis dan houd ik me bij deze aanbevolen, alleen al voor de feestdagen en dan mag het nog ruiken naar WD-40 ook. 

Maar op beide feestjes ga ik er weer zitten met mijn vriendelijkste gezicht en probeer ik mijn fatsoen te houden. Dat lukt doorgaans beter met een volgevreten pens en de broek op de vreethaak. Ik doe uiteindelijk ook mee, zij het met minder tegenzin dan de voorgaande tekst doet vermoeden, aan de verplichte gezelligheid. Dat mijn toekomstige vrouw een begenadigd kok is helpt zeker voor de sfeer. Ik zorg met fiks aantal biertjes voor een ontspannen sfeer want niemand in onze familie heeft een waarlijk kwade dronk. Hoewel… alcohol en mijn gehoorprobleem gaan niet altijd goed samen. Ik had vorig jaar mijn vriendin verkeerd verstaan en was de kerstboom niet aan het optuigen maar aan het aftuigen. Het beschamendste van die actie was dat ik vergeten was dat de broek nog op de vreethaak stond dus ik uiteindelijk een gevecht met een boom aan het verliezen was in mijn ondergoed. 

Voor eenieder die deze problematiek herkent, wellicht moeten we een keer samen feesten. Dan sta ik tenminste niet in mijn eentje voor paal. Voor de mensen dit deze taferelen volslagen onbekend voorkomen, besef dat je gezegend bent en geniet van de feestdagen. Ik heb van mijn baas een half varken gekregen als kerstcadeau. Dat vind ik een beetje kut want het beest valt de hele tijd om, maar hij gaat net zo goed de oven in. Fijne dagen allemaal en doe geen dingen die ik ook niet zou doen. 

In afwachting van uw vermakelijke reacties verblijf ik, uw nederig dienaar,

Coen Smulders