Waarde baardbroeders,
Kei veel sneeuw jonge… Super glad! Bel de woute, bel de woute! Er is hier in een week tijd anderhalve meter gevallen en dat is zelfs voor het zuiden van Noorwegen een hele boel. Dat sneeuwschuiven om de oprit vrij te krijgen is kut in het kwadraat maar het mag de pret niet drukken. Van al die droge lucht schiet wel je baard meteen in de kroes, maar met wat liefde en een goede olie voor je naar buiten gaat hoeft dat allemaal niet zo’n probleem te zijn. De sneeuw die de tweede dag viel was van die poedersneeuw en als je dat begint weg te schuiven en het waait een beetje krijg je alles recht in je smoel. Dus na een half uur zie je eruit als een Yeti met psychische problemen en zo voelde ik me ook. Bij Noorse winters had ik me ingebeeld dat we samen op een berenvel voor de openhaard zouden liggen en regelmatig in de lamp hingen, maar in plaats daarvan is het gewoon naar buiten en keihard werken tot de geur van bedorven uien langs de jas naar boven komt en je tijdens het sneeuwschuiven staat te kokhalzen.
Voor de jeugd in de buurt is het natuurlijk feest als het zoveel sneeuwt want dan kunnen ze wat verdienen. Vooral oude mensen hebben geen zin om dit zelf te doen, dus daar is wat te halen. Ik hoor bij de groep luie donders die dit ook graag uitbesteed maar daar was de vrouw het niet mee eens. De training is goed voor me en als ik hard werk staat ze me binnen op te wachten met een kletsnatte doos, dus het was even doorbijten. Maar de dingen in mijn leven gaan nooit zoals ik ze gepland heb, want ik stonk als een bunzing en dus viel er weinig te batsen. Hoewel de pubers in de buurt ook aan het sneeuwschuiven waren mis ik dan toch weer die Nederlandse handelsgeest. De helft kwam een dag te laat met de vraag of iemand hulp nodig had en de andere helft heeft totaal geen idee van de wereld en hun plek daarin als ze €25 vragen voor het schoonmaken van je stoep. Wellicht is Noorwegen te links aan het worden want rechtse mensen gaan daar anders mee om heb ik het idee. “Hier heb je €4,- en nou werken snotjong” is de tekst die ik eigenlijk verwacht, maar de vredelievende Noren staat te lachen aan de deur als de jeugd woekerprijzen vraagt.
Het leuke van hier wonen is dat je zo’n beetje gegarandeerd een witte kerst hebt. Ik heb het idee dat ze dat in Colombia ook hebben maar dat is een heel ander verhaal. Het plata o plomo principe heeft Noorwegen op een andere manier bereikt. Wat een leuk extraatje is van de Noorse overheid, in het kader van zo kan het dus ook, is dat je in december maar de helft van je loonbelasting hoeft te betalen. Dat betekent dat iedereen er die maand een paar honderd euro bij krijgt. Dan hebben mensen wat meer te besteden tijdens de dure kerstdagen. Jullie snappen natuurlijk wel dat ik dan in November altijd de onderhandelingen start voor een loonsverhoging, dan kan ik dat extraatje nog net even meepakken. Dat is dan de handelsgeest waar ik het eerder over had. Het leuke is dat je die onderhandelingen met een kerstmuts op kan doen, en als je gekregen hebt wat je wil kan je die muts bij de baas opzetten. Hij deelt immers uit als de kerstman en dan mag je ‘m ook zo versieren.
De voorbereidingen op kerstavond zijn ook al gedaan. Kerst begint hier een dag voor kerstavond. Dat noemen ze kleine kerstavond en ook dan kom je met de hele familie bij elkaar. Dit is ideaal voor alle families met bonus papa’s en mama’s dan hoef je geen ruzie te maken om wie de kinders welke dag krijgt. Zelfs daar wordt rekening mee gehouden hier. Dan voor alle vreetzakken, Bourgondiërs en lekkerbekken onder mijn volgers, ik zal even uitleggen hoe de maaltijd er op kerstavond uitziet bij ons. We gaan niet oudhollands gourmetten, dat is gewoon een hele trieste bedoeling. Wij maken een gerecht dat ribbe heet. Dat is een stuk buikspek van een varken, huid er nog aan en alles maar met de ribben er nog in. Een joekel van een stuk vlees van een halve meter bij een halve meter en 8-10 cm dik. Die wordt een uur of 8 de oven in gejoekeld waarna het vlees boterzacht is en de zwoerd lekker knapperig. Dat wordt dan geserveerd met worstjes, gehaktballen, spruiten, zuurkool, rode kool en piepers. De hele boel wordt dan op je bord overdekt met een lekkere saus gemaakt van het vocht en vet van de ribbe. Dat is zo schandalig lekker dat je als een afgekeurde Pavlov hond de hele dag al loopt te kwijlen. Want na een uur of 2 begin je het hele spul al goed te ruiken en dit is waarom ik weet dat ik een probleem met eten heb, want ik loop eigenlijk de hele dag met een stijve stok rond. Mijn vriendin ziet dat ook, dus de gordijnen in de keuken gaan regelmatig dicht zodat we ongestoord de druk van de ketel kunnen halen.
Tegen de tijd dat het eten klaar is komt de familie pas op bezoek, het zal ook eens dat die luie flikkers meehelpen met de voorbereiding, en kunnen we aan tafel. Misschien is het maar goed ook dat ze zo laat komen zodat ze niet getraumatiseerd op de bank met grote ogen zitten te kijken hoe hun moeder mij verslind in de keuken. Dat is tenminste als er die dag niet te veel sneeuw valt en ik naar buiten moet om de schuiven. Gelukkig mag de hogedrukspuit niet gebruikt worden bij vorst. Het is een andere manier van afspuiten die ik tot nu toe niet erg kan waarderen. Nee bij afspuiten denk ik eerder aan een tweejarige kater die zijn laatste spuitje krijgt omdat dit nou eenmaal goedkoper is dan castreren. De Nederlander in mij blijft toch gierig en besparen is besparen.
Maar na dat kerstdiner is het tijd om de cadeaus open te maken. Dat blijft voor mij speciaal. Ik ben namelijk opgegroeid als Jehovah’s getuige en dit was nooit aan de orde. Ik probeer geen sympathiepunten te scoren ofzo, maar tot een bepaald moment in mijn leven was dit gewoon niet een ding. Hoe speciaal is het dan dat je daar nu als volwassen vent zo volop van kunt genieten? Ik voel me net een kind na het openen van al die pakjes en een beetje ongemakkelijk omdat ik het niet gewend ben om dingen te krijgen. Daar heeft mijn vriendin me trouwens wel goed overheen geholpen want ze pakt jaarlijks uit met geweldige dingen, ook voor mijn verjaardag. Voor mij is de kerst gewoon fantastisch en ik hoop jullie deze dagen met hetzelfde enthousiasme beleven als ik. Mocht het nou kut zijn omdat ome Frans of tante Ria zich niet kan gedragen, ga dan niet lopen mopperen. Doe net als ik bij mijn schoonvader en giet er een paar borrels in. Het kan zijn dat het heel even erger wordt, maar die oudjes zwikken vanzelf een keer om. Niet vergeten om zelf mee te zuipen want dat verhoogt de tolerantie voor onwenselijk gedrag, tenminste bij mij. Dus ik ga vast even naar de slijterij om een paar Chateau Migraine te halen.
Ik wens jullie allemaal een geweldige kerst en een gelukkig nieuwjaar.
Coen Smulders