Waarde Baardbroeders,
Ik ben weer eens verschrikkelijk over de zeik. Het is een accumulatie van omstandigheden, maar ik denk dat het tijd is voor een hetze tegen Ryanair. Je weet dat als je met deze maatschappij vliegt je dikke kans hebt dat je genaaid wordt, je weet alleen vooraf nooit in welk gaatje. Niks kerstsfeer en vrede op aarde, ik wil dat er iemand op Bijbelse wijze gestraft wordt voor de situatie waarin ik beland ben geraakt. Ik wil serieus bloed zien en stront ruiken, want nou is het wel genoeg geweest. Nadat dit gebeurd is zal ik ook eens hand in eigen boezem steken, want natuurlijk gaat de beer weer eens niet vrijuit.
Ik zal het verhaal vanaf het begin vertellen, waarvoor we zo’n 2 maanden terug moeten. Beide kinderen van mijn vrouw komen met de mededeling dat ze op kerstavond niet komen. Aangezien kerstavond hier zo’n beetje de grootste happening van het jaar is betekent dit dat ik me nu moet navigeren door de eerste crisis van mijn prille huwelijk. De oudste komt er niet onderuit dat hij nu naar de ouders van zijn vriendin moet en de jongste gaat naar Gran Canaria om daar met het zuidelijke zonnetje iets aan zijn albino complex te gaan doen. Het is een prima jong, maar hij heeft de complexiteit van een wattenstaafje en ongeveer evenveel pigmentcellen. Als hij naar het solarium gaat moet hij doorgaans de hele nacht blijven voordat je iets ziet, maar dat terzijde. Dat die oudste de nodige ruggengraat mist om voor zijn eigen moeder te kiezen in plaats van schoonmoeders snap ik ergens in de verte nog wel. Wij hebben als baardmannen allemaal wel eens een offer gemaakt waar we achteraf spijt van hadden voor de lieve vrede in onze relatie, of gewoon om naderhand eens goed van bil te kunnen gaan. Maar doordat ze nu beide Sjaak Afhaak spelen word ik ineens met het probleem opgezadeld, en dat neem ik ze zeer kwalijk.
Het resultaat is dat ik nu ineens een alternatief moet vinden voor op kerstavond, want vrouwlief wil niet samen met mij alleen zijn op die dag. Dat wordt alleen maar janken omdat de kinders er niet zijn, dus wij moeten ook maar ergens heen en, heel belangrijk!, niet in Noorwegen. Ik weet niet precies wat er zo erg is aan met mij alleen zijn, maar blijkbaar is dit een rampscenario voor mijn kersverse bruid. Ik voel me een beetje de menselijke versie van een deelnameprijs aan een voetbaltoernooi voor geestelijk gehandicapten. Dus aan mij de twijfelachtige eer om met de kerst een reisje te vinden dat de pijn van doorgeknipte navelstrengen kan doen verzachten. Alles is hartstikke duur en ik wil eigenlijk, zoals mijn Hollandse bloed dicteert, iets goedkoops vinden. Gdansk in Polen is niet zo duur en volgens de vrouw is dat een hele mooie plek. Ik kan me daar weinig bij voorstellen. Als het daar zo mooi en zo goed is waarom naaien al die Polen er dan uit om ergens anders te gaan werken, maar ik zal wel weer eens iets gemist hebben. Dus beertje bestelt een reisje Polen, vliegtuig en hotel, alles erop en eraan. Omdat dit een pakket is kan ik niet de vliegmaatschappij kiezen en daar begint de ellende volgens mij al. Ik vind de totale prijs nog vrij duur voor een weekendje weg, maar het is beter dan alle alternatieven. We doen dit als vervanging van kerstavond dus of ik nou hier geld aan uitgeef of daaraan, dat maakt niet zoveel uit. Dacht ik, dacht ik, dacht ik…. Want 3 weken voordat we vertrekken wordt mij medegedeeld dat we wél kerstavond doen, maar dan een week eerder. Dus nu moet er ineens voor de hele familie voer en cadeaus ingekocht worden.
Ik ben daar eigenlijk bloedchagrijnig over, want daar gaat m’n spaarvarken. Daarnaast mag ik dan ook nog eens úúúúren door de stad sjouwen op zoek naar iets leuks voor iedereen, daar heb ik helemaal geen zin in. Dus ik zeg tegen vrouwlief: Weet je wat? Hier heb je €1000,- jij koopt alles dit jaar en zet mijn naam ook maar op het label. Dit is waar ik de hand in eigen boezem moet steken, want welke idioot geeft zijn vrouw nou een rooitje en zegt dan dat ze het maar moet uitzoeken? Als ik dit op een andere manier had aangepakt was het zeker goedkoper geweest, maar achteraf klagen is soms gemakkelijker dan vooraf nadenken. Gezellige avond gehad met goed voer en aangenaam gezelschap. Dan maken we een sprongetje naar de week daarop.
23 december, beter bekend in Noorwegen als Kleine Kerstavond, gaan we naar de schoonouders. Die wonen dicht bij het vliegveld dat we gebruiken, dus dan kunnen we daar eten en blijven slapen. Een avondje met de schoonouders overleef ik ook nog wel, hoewel ze nu allebei zo doof zijn als een mummie. Punt is, de spanning loopt wat op. Dan mogen we in -17 graden Celsius de auto parkeren op 2 weken lopen van het vliegveld en kunnen we eindelijk inchecken en aan onze reis beginnen. Ryanair heeft duidelijk te kennen gegeven dat de enige bagage die we mogen meenemen, en ik citeer: “1 small bag with the dimesions of 40*20*20cm <10 kg”. We hebben allebei zo’n reiskoffertje voor de handbagage die aan de dimensies en het gewicht voldoen, maar volgens de medewerker moet ik daarvoor betalen omdat het geen tas maar een koffer is. Dat was beertje niet heel erg van plan, maar mijn keuze was dokken of nokken. Wat kost dat voor 2 kleine koffertjes vraagt u zich af? HONDERDVIJFTIG (150) pietermannen. Als we dezelfde bagage in een rugzak hadden gedaan was het gratis, maar nu word ik hier voor anderhalve meier getild. Dat heeft niks met regels te maken, dat is gewoon jatten.
Iedere actie vraagt om een minimaal gelijkwaardige reactie. Dus ik wil ze, om toch een beetje in de kerstsfeer te blijven, aan het spreekwoordelijke kruis nagelen. Stelletje boeven dat het zijn. Ik wil aansprakelijkheid zien. De hele directie van Ryanair gewoon met de handjes op de landingsbaan en dan een boeing 747 erover laten sjezen. Dat ze goed weten dat graaien pijn doet. Ik ga iedere dag een klachtbrief schrijven tot ze me zo beu zijn dat ik mijn geld terugkrijg. Ik ga iedere dag een ander email adres oprichten om een kutreview te schrijven op google. Ik ga iedere dag naar de klantenservice bellen om een dikke scheet te laten als ze eindelijk opnemen. Ik ga een zwerm postduiven trainen om naar het hoofkantoor te vliegen en daar de hele boel onder te schijten. Ik wil een boze menigte zien met hooivorken en fakkels. Een menigte die schreeuwt dat het nu genoeg is geweest met hun kleine lettertjes-fratsen. Boerenprotesten waarbij de ze ingang blokkeren met koeienmest en kippenstront. Ik wil dat heel Europa de maatschappij boycot tot ze smeken, op hun blote knieën waarbij de meniscus horen kraken, of we alsjeblieft weer van hun diensten gebruik willen maken. Na dat alles, zal ik misschien hun excuses aanvaarden.
Mooi he, dromen van het starten van een opstand.
In afwachting van uw vermakelijke reacties verblijf ik, uw nederig dienaar,
Coen Smulders