Bel de Wouten

Waarde baardbroeders,

Vorige week was ik samen met de vrouw herinneringen aan het ophalen aan onze laatste reis naar Nederland. Ik ben zelf al een jaar niet in het moederland geweest omdat de tante Corona iedere keer mijn vlucht annuleert, maar voor mijn vriendin is het al bijna 3 jaar geleden. De laatste keer dat we er samen waren zijn we naar een concert van Disturbed gegaan in Amsterdam. Mijn vriendin was onder de indruk van de autoriteit die de Nederlandse politie uitstraalt in vergelijking met de Noorse. Kun je nagaan wat voor een mietjes er hier rondlopen met een setje handboeien? Toen zei ze ineens: “ja, en een van die agenten die we tegenkwamen had een hele grote lul.” Je snapt dat ik enigszins verbaasd opzij keek. “Hoe weet jij dat nou weer?” stamelde ik. Ze gaf aan dat je dat prima door de broek heen kon zien. Dat yoghurtkanon was blijkbaar flink groter dan de Walther P99 die hij aan zijn riem had hangen. Ik was beledigd omdat ze zo uitgebreid naar een man gekeken had die geen baard had. Kijkt ze naar een baardbroeder, dan kan ik het wel lijden, maar dit deed pijn vanbinnen. Toen we dus ’s avonds de slaapkamer in verdwenen vroeg ik ironisch of ik het mocht doen of dat ik de politie moest bellen. Haar antwoord: “Bel de wouten, bel de wouten”, was even grappig als pijnlijk.

De Noorse term voor wout is purk. Agenten in Noorwegen krijgen een hele lange opleiding die ervoor zorgt dat ze zoveel mogelijk situaties verbaal op kunnen lossen. Dat zorgt ervoor dat het hier niet op het wilde westen lijkt waar iedereen eerst schiet en daarna pas vragen begint te stellen. Maar dat kost wel wat, en in dit geval is dat een stukje imago. De politie in Noorwegen heeft namelijk geen dienstwapen aan de riem hangen. Die zit in een kluis in de auto, en bij een situatie waarbij de purken de kogels om de oren krijgen van de boeven, moeten ze alsnog eerst aan de centrale toestemming vragen om hun dienstwapen te pakken. Dat heeft als voordeel dat vrouwlief hier niet de kans krijgt om hun tampeloeres te vergelijken met hun dienstwapen. Desondanks maak ik me toch een beetje zorgen want onze buurman is ook een wout. Hij heeft als bijnaam roodbaard, wat dan wel weer gaaf is, maar ik kan het niet waarderen gezien de recente medische interesse die de vrouw getoond heeft voor dienders. Roodbaard heeft trouwens wel een reputatie die volledig past in het door imagoschade verwoeste Noorse politiekorps. Hij was namelijk de agent die op jaarbasis de meeste bekeuringen heeft uitgeschreven. Verkeersovertredingen worden hier in hetzelfde licht gezien als dat je net een bank overvallen hebt. De boetes zijn niet mals en je kan zomaar je rijbewijs een paar jaar kwijtraken of de gevangenis in. Kun je jezelf dat voorstellen? Dat je in de bak zit naar een bodybuilder onder de tatoeages die net 3 gasten met zijn blote handen vermoord heeft en dat jij er dan zit omdat je 17 km/u te hard gereden hebt. Ik zou ter plekke 7 kleuren stront schijten. Misschien moet ik toch maar blij zijn dat ze hier geen pistool dragen want ik rijd in een getunede BMW en onder de 125 km/u slaat ‘ie af dus ik kom regelmatig de hoek om met rokende banden.

Met de purken hier is ook niet te praten om onder een boete uit te komen. Overal ter wereld zijn daar trucjes voor. Je kan een praatje met ze maken, ze omkopen, een keer pijpen, ze een doos donuts geven, of complimenten maken over hun baard, maar hier is iedere poging te vergeefs. Voor mijn vriendin is dat anders. Die draait ter plekke 2 vlechtjes in en geeft oom agent inkijk tot op de stoeptegels waardoor hij is afgeleid, met zijn stijve tegen het knipperlicht aanloopt en spontaan vergeet een bekeuring uit te schrijven. Ik weet niet precies hoe dat werkt in de koppies van de agenten hier maar het lijken net mensen. Ze zijn er eigenlijk om ieders veiligheid te garanderen, maar in plaats daarvan lijkt het er meer op of ze stiekem allemaal NSB’ers in hun stamboom hebben en die eigenschappen er door de generaties heen niet uit gefokt zijn. Dat heeft ertoe geleid dat mensen hier geen respect hebben voor de politie, maar er wel bang voor zijn omdat als ze een scheet de verkeerde richting in laten ze financieel volledig geruïneerd zijn. Dat maakt de purken vergelijkbaar met het health care system in de Verenigde staten, en we weten allemaal dat die voor geen meter werkt. Het hele systeem zal hier dan na verloop van tijd dan ook wel imploderen, maar tot die tijd liggen de 7 kleuren stront constant op de loer.

Wat ik dan wel goed vind aan het Noorse politiekorps is dat ze veel moeite doen om vrouwen op te leiden voor het beroep. Het doel is om het aantal agenten op straat zoveel mogelijk 50/50 te laten zijn en hoewel gelijke kansen niet een gelijke uitkomst betekent, doet de Noorse regering een stap extra om dat toch te bereiken. Dat is voor mij een nadeel want hoewel ik weet dat ik me niet onder een eventuele boete uit kan praten probeer ik dat toch, en valt er met een agente toch de mogelijkheid van een baardcompliment weg. Nouja, meestal dan want sommige vrouwen lopen hier ook rond met een snor dikker dan die van Chiel Montagne. Je zal altijd zien dat uitgerekend die vrouwen bij de politie werken. Pijpen is niet van tafel maar moet dan wel andersom werken. Als je een pijpbeurt krijgt bij een boete zou ik nergens over klagen, snor of niet. Toch vind ik het jammer dat er hier nergens over gesproken kan worden in tegenstelling tot in Nederland. Uitzonderingen daargelaten is je bekeuring toch deels afhankelijk van de ‘ik-ben-een-lul’ factor. Iedereen begaat wel eens een overtreding maar als je netjes en beleefd met de agent in kwestie een praatje maakt kunnen ze coulance tonen. Tenzij je natuurlijk met 167 km/u over de A10 gevlogen bent, al masturberend terwijl je rechts inhaalt en met je vrije hand de rest van de weggebruikers de middelvinger geeft. Dan kan je nog zo beleefd zijn, maar dan krijg je gewoon fanmail van het CJIB. Ook als je zo zat als een oorlogsschip uit de auto stapt, over oom agent zijn schoenen kotst en je auto vol ligt met opgerolde briefjes van 50 en wit poeder, dan is je plek in Wegmisbruikers verzekerd. Als je in Blik op de weg wil hoef je alleen maar een keer het woord ‘kut’ te fluisteren. Dat is voor de publieke omroep al een hele overtreding en zal waarschijnlijk nog gecensureerd worden ook.

In Noorwegen heb ik nog geen strafblad. In Nederland ook niet trouwens maar dat komt vooral omdat ik geweldig kan ouwehoeren. Laten we de nieuwe start die ik hier gemaakt heb in dit baardlievende land vooral niet naar de kloten laten gaan vanwege een verkeersovertreding. Ik ben nog niet op het punt dat ik mijn BMW inruil voor een Suzuki Alto 0,9 op LPG, maar ik zal voor het oog van de wouten voorlopig mijn gemak houden. Voor de baardbroeders die van plan zijn ooit naar Noorwegen op vakantie te gaan, houd je aan de snelheidslimiet. Je bent zelf de bron van iedere bon!

Ik wens jullie allemaal een heel fijn Pasen toe.

In afwachting van uw vermakelijke reacties verblijf ik, uw nederig dienaar,

Coen Smulders